1422Onze Gildepastor Franklin De Coninck
Noveengebed
Goede God, door uw Zoon Jezus heeft U veel wonderen verricht:
blinden konden weer zien en lammen lopen, melaatsen genazen en
doven konden weer horen, doden stonden op en aan armen werd de
Blijde Boodschap verkondigd. Ook de apostelen hebben in de naam
van Jezus veel wonderen gedaan.
Leonardus volgde hen na. Hij leefde vanuit de Blijde Boodschap.
Hij stond open voor mensen in nood. Hij hielp hen naar lichaam en ziel.
Vele gevangenen wist hij te bevrijden.
Wij vragen U, hemelse Vader, leer ons de kracht van de voorspraak van de
heilige Leonardus kennen en verleen ons de gunst waarom wij bidden.
( Hier kan de eigen intentie worden genoemd.)
Dit vragen wij U, vertrouwend op de hulp van de heilige Leonardus en
in de naam van Jezus Christus die ons leerde bidden:
Onze Vader...
Beek en Donk maart 2007
St. Leonardus Gilde
Gebedsdienst 5 november 2010
Teerdag Gilde St. Leonardus Beek en Donk
5 november 2010, 9.00 uur
Gebedsdienst in de Leonarduskapel
Lied: Dit is de dag
Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt en gegeven.
Laat ons Hem loven en danken verheugd dat wij leven.
Diep in de nacht
heeft Hij verlossing gebracht,
heeft Hij ons licht aangeheven.
Nu zend uw Geest, als een vuur, als een stem in ons midden.
Dat wij van harte elkander verstaan en beminnen.
En zo voortaan
eren uw heilige Naam.
En U in waarheid aanbidden.
Kruisteken en
licht bij het beeld van Sint Leonardus en op het altaar
Gebed in de kerk van St. Léonard de Noblat
Allen:
Heer onze God, Gij hebt aan de heilige Leonardus de gave verleend om gevangenen te bevrijden.
Geef ons, dat wij op zijn voorspraak worden bevrijd
van alles wat ons leven beknelt.
Wij zijn gevangen in de boeien van ons onvermogen,
maak ons door de vergeving die Gij ons schenkt tot vrije mensen en geef dat wij anderen kunnen vergeven.
Dat vragen wij U door Jezus Christus, uw Zoon, onze Heer,
die met U leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen. Amen
Lezing uit de brief van de apostel Paulus aan de christenen van Rome (12, 9 – 21)
Laat uw liefde oprecht zijn. Verafschuw het kwaad en wees het goede toegedaan. Heb elkander lief met de innige liefde van broeders en zusters en acht de ander hoger dan uzelf. Laat uw enthousiasme niet bekoelen, 
maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer. Wees verheugd door de hoop die u hebt, wees standvastig als u tegenspoed ondervindt, en bid onophoudelijk. Bekommer u om elkanders noden en wees gastvrij. Zegen uw vervolgers; zegen hen, vervloek hen niet. Wees blij met wie zich verblijdt, heb verdriet met wie verdriet heeft. Wees eensgezind; wees niet hoogmoedig, maar zet uzelf aan tot bescheidenheid. Ga niet af op uw eigen inzicht. Vergeld geen kwaad met kwaad, maar probeer voor alle mensen het goede te doen. Stel, voor zover het in uw macht ligt, alles in het werk om met alle mensen in vrede te leven. Neem geen wraak, geliefde broeders en zusters, maar laat God uw wreker zijn, want er staat geschreven dat de Heer zegt:
Het is aan mij om wraak te nemen, ik zal vergelden. Maar als uw vijand honger heeft, geef hem dan te eten, als hij dorst heeft, geef hem dan te drinken. Dan stapelt u gloeiende kolen op zijn hoofd. Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.
Lied: Waar liefde mensen samenvoegt
Waar liefde mensen samenvoegt
worden stenen een paleis,
de kille straat een lentetuin,
de hel een paradijs.
Refrein:
Een land van licht en zonneschijn,
een haard waar men zich warmt:
een overvolle beker wijn,
een mens die je omarmt.
De deur roept je een welkom toe,
een stoel staat voor je klaar;
de tafel is gastvrij gedekt,
een heerlijk avondmaal.
Refrein
Overweging
Het lijkt wel of mensen meer dan ooit op zoek zijn naar goede omgangsvormen.
Juist als je denkt dat de maatschappij wel heel erg losjes is geworden, zo van: alles mag tegenwoordig, waarom zou je in nette kleding naar een bruiloft gaan, zijn een spijkerbroek, een T-shirt en gympies niet genoeg, verschijnt er deze week een dik boek over etiquette en er is al meteen veel vraag naar. In de krant trof ik een twee pagina’s groot interview aan met de schrijfster van dit handboek, Beatrijs Ritsema.
Ze staat al een hele tijd volop in de belangstelling. Etiquette is helemaal geen verschijnsel van bekaktheid, begrijp ik van haar. Etiquette is er altijd geweest en leeft ook nu nog onder ons en zal er in de toekomst ook nog wel zijn. Mensen die zich ergeren aan hufterig gedrag en ruwe taal hoeven niet te wanhopen, want etiquette is niet meer en niet minder dan een manier van doen die mensen in staat stelt om op een prettige manier met elkaar om te gaan, een soort algemeen gezond verstand van wat je wel of niet moet doen in gezelschap.
Ik moest aan Beatrijs Ritsema denken toen we met elkaar in gesprek waren over het huishoudelijk reglement van ons Sint Leonardus Gilde. Is ook dat geen zoeken naar juiste omgangsvormen, een zoeken naar de wijze waarop wij in verenigingsverband en in het dagelijks leven zo goed mogelijk gildebroeders en gildezusters kunnen zijn? We hebben met 
onze gesprekken een goede weg ingeslagen. Met elkaar zullen we zeker een goed resultaat bereiken, waar we weer een tijdje mee vooruit kunnen, maar belangrijker nog dan het doel van dit pad is het samen op weg zijn. Je zou misschien wel mogen zeggen: niet het eindpunt is het doel, maar het doel is de weg.
De eerste christenen werden “mensen van de weg” genoemd. Die benaming is zelfs nog ouder dan “christenen”. Wij mogen met elkaar op weg zijn in het voetspoor van de man die Sint Jan in zijn evangelie noemt: de Weg, de Waarheid en het Leven. De weg is voor mij niet alleen de A2, de Ruit van Eindhoven of het Pieterspad of het fietspad langs het Wilhelminakanaal: de weg is ook een mens om van te houden, waarheid is niet alleen een axioma uit de wiskunde of een feit dat een rechercheur weet te achterhalen aan de hand van een DNA-test, maar vooral waarachtigheid, dat je bij iemand mag zijn die uit één stuk is, een mens bij wie je je veilig kunt voelen, leven is meer dan eten, drinken en slapen, leven is ook met iemand vriendschap en kameraadschap delen, in liefde verbonden zijn.
Jezus is de man van de Weg die wij mogen volgen. Het Concilie in de jaren zestig van de vorige eeuw bracht een prachtige naam voor ons voort: Gods volk onderweg.
Als gildebroeders en –zusters mogen wij een groepje binnen de veelkleurige stoet van dit Godsvolk zijn. Onze patroon Sint Leonardus was ook een mens die begreep wat het zeggen wilde, dat Jezus onze Weg, onze Waarheid en ons Leven is. Het zette hem aan tot daden van naastenliefde die na 1500 jaar nog steeds niet zijn vergeten.
Bladerend door de bijbel vond ik een fragment in Paulus’ brief aan de christenen van Rome dat van pas kan komen als een etiquetteboekje, een handig foldertje voor mensen van de weg. We zijn niet meer zo gewend aan Paulus’ taal. Misschien klonk die wat oubollig of gezwollen in je oren tijdens het voorlezen van André, maar eigenlijk vormen die woorden een stukje dynamiet: Overwin het kwade door het goede, zegt hij. Een conflict houdt nooit op als je elkaar met gelijke munt blijft terugbetalen, je komt muurvast te zitten, maar wat zou er gebeuren, als je, in een vete verwikkeld, ondanks alles wat je moet slikken, je tegenstander correct, menselijk, ja zelfs liefdevol blijft benaderen? Welke tegenstander zou niet beginnen een beetje te ontdooien bij zo’n tegemoetkoming, wat gaan schuiven, enig begrip voor je gaan opbrengen? Tegen liefde is geen enkele afweer bestand, die weet zelfs het dikste pantser te doorbreken. Dat noemt Paulus vurige kolen op iemands hoofd stapelen.
Dat is christelijke etiquette, niet makkelijk, nee, zeker niet. Hakken in het zand lijkt minder moeilijk. Je moet jezelf durven overwinnen, maar dan zijn wonderen de wereld nog niet uit.
Amen
Voorbede
Pastor:
Laten we, dicht opeengepakt in deze kapel, ons hart wijd openzetten voor de Geest van God die ons doet omzien naar elkaar en naar de noden in de wereld.
Gildebroeder:
Laten we bidden om meer geduld en respect in onze harder wordende samenleving.
Dat we zoals Sint Leonardus bevrijdende mensen mogen zijn.
Laat ons zingend bidden….
Allen:
Heer onze God, wij bidden U verhoor ons.
Voor mensen die zich buitengesloten voelen, gediscrimineerd worden: vreemdelingen met een andere culturele achtergrond, met een andere godsdienst, mensen met een handicap of een andere geaardheid, dat ze uit hun schulp kruipen en hun talenten voor ons land volop gaan inzetten, dat ze uiteindelijk van onschatbare waarde blijken te zijn.
Laat ons zingend bidden….
Allen:
Heer onze God, wij bidden U verhoor ons.
Voor de ouderen, een steeds groter wordende groep, dat ze zo lang mogelijk vitaal mogen blijven, dat zij in onze samenleving gehoord en gezien worden, dat de maatschappij ook dankbaar wil profiteren van hun vaardigheden, ervaring en wijsheid, dat zij, als dat nodig wordt, een goede verzorging mogen ontvangen, dat er geen afbreuk zal worden gedaan aan hun menselijke waardigheid, dat het verband tussen jongeren en ouderen behouden mag blijven.
Laat ons zingend bidden….
Allen:
Heer onze God, wij bidden U verhoor ons.
Voor alle gildebroeders en –zusters, hier op de Donk en in de wijde omgeving, dat zij vriendschap mogen ervaren, dat ze genieten mogen van het schieten, het vendelen, het trommen, het standaard rijden, van het maken en uitvoeren van plannen en het gezellig bijeen zijn, dat ze nog heel lang de Brabantse gemeenschap mogen verrijken met hun optochten en toernooien, met hun opluistering van liturgische plechtigheden en nog veel meer.
Dat ons eigen Leonardusgilde morgen in de kerk, met parochianen en eerste communicanten en kinderen van het jeugdkoor, het feest van onze patroonheilige met eerbied en vreugde mag vieren. Dat er een goede ontmoeting mag zijn van kinderen en gildebroeders en –zusters, dat de jeugd op den duur weer belangstelling gaat tonen voor ons eeuwenoude gilde.
Laat ons zingend bidden….
Allen:
Heer onze God, wij bidden U verhoor ons.
Dat we vandaag een geslaagde teerdag mogen beleven, dat we gaan genieten van onze parade door het dorp, de vendelgroeten die we gaan brengen, de ontmoeting met de mensen, de ontvangst op het gemeentehuis. Dat de tijd even mag stilstaan, omdat we het samen zo goed hebben.
Laat ons zingend bidden….
Allen:
Heer onze God, wij bidden U verhoor ons.
Dat we vol eerbied en genegenheid ons herinneren mogen de gildebroeders en –zusters die ons ontvallen zijn. Gelukkig hoefden wij er het afgelopen jaar geen af te geven. Laten we ook denken aan hen die ons bedachten bij de rondgang. Van sommigen van hen moesten we afscheid nemen. We noemen hun namen: Mien van Sinten – van Wanrooij, Frans van Hout, Dina Heesakkers – van der Zanden, Theo Vereijken, Sientje Pepers, Maria Schmidt – de Bont en Jan Melis.
Dat onze dierbare gestorvenen vandaag onze feestvreugde in de hemel mogen delen. Dat wij met hen verbonden mogen blijven over de grens van de dood heen.
Laat ons zingend bidden….
Allen:
Heer onze God, wij bidden U verhoor ons.
Pastor:
Dat Gods Geest over ons vaardig mag zijn, dat wij steeds meer mogen worden zoals Jezus en Sint Leonardus: mensen die elkaar toegedaan zijn. Amen
Vredeswens
Onze Vader
Wees gegroet
Zegen
In het Bijbelboek Numeri lezen we:
De eeuwige sprak tot Mozes:
Zeg aan Aäron en zijn zonen: Als gij de Israëlieten zegent
doe het dan met deze woorden:
Moge de eeuwige u zegenen en behoeden!
Moge de Eeuwige de glans van zijn gelaat over u spreiden en u genadig zijn!
Moge de Eeuwige zijn gelaat naar u keren en u vrede schenken!
Als zij zo mijn naam over de Israëlieten uitspreken, zal ik hen zegenen.
(Nu 6, 22 – 27)
Gildebroeders en –zusters, ook vandaag wil de Eeuwige ons zegenen, laten we dan, na het zingen van het Leonarduslied, op weg gaan in de liefdevolle koestering van onze God:
de Vader, de Zoon en de heilige Geest.
Amen
Lied: Leonardus, u ter ere
Leonardus, u ter ere,
klinke luid ons jubellied!
Trouwe dienaar van den Heere,
neen, gij smaadt ons zangen niet. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
Lange jaren, honderdtallen,
hield de Donk Sint Leendert hoog.
’t Volk, dat u te voet kwam vallen,
hief gelovig ‘t hart omhoog. (2x)
Refrein
Leonardus, schutspatrone,
geef dat wij u hier beneen
trouw vereren en Gods Zone
loven door al d’ eeuwen heen. (2x)
Refrein
Laatst bewerkt op 8 november 2010, 21:25. Geplaatst op 8 november 2010, 21:11.Gebedsviering 13 september 2010 koningschieten
Gebedsviering voor het Koningsschieten op maandag 13 september 2010 in de Leonarduskapel aan de Goorloop op de Donk
Kruisteken en begroeting
Gildebroeders, vandaag brengen we uren door aan de boorden van het riviertje de Goorloop. We volgden vanochtend de rechteroever op weg naar onze afgaande koning John, die ons, samen met zijn Corrie, gastvrij onthaalde op brandewijn en daarna met ons meetrok stroomopwaarts met de koningsvogel die hij voor ons gemaakt heeft. Nu zijn we in onze Leonarduskapel bij de brug over de Goorloop voor een korte gebedsdienst. Na het middagmaal dat we, in ons gildehuis “De Zwaan”, zullen verorberen gaan we met ons allen op weg naar de schutsboom aan de Goorloop om op de vogel te schieten, strijdend om de titel van nieuwe koning van ons Leonardusgilde.
Bijeen zijn aan een waterstroom en een vogel in de lucht: het doet mij denken aan het verhaal van Jezus die in de Jordaan gedoopt wordt en de heilige Geest in de gestalte van een duif op zich ziet neerdalen.
Laten we in dit half uur bidden tot de heilige Geest, die ook over ons werd uitgestort toen we, zo klein als we waren, werden gedoopt.
En dat die Geest ons vandaag in het bijzonder mag inspireren, de Geest, God als vrije vogel, als onze speelgenoot, als de goddelijke vonk die in ons leeft en leven wil.
Laten we nu een vonk ontsteken. Ik nodig je uit, Jan Huibers, om de kaars bij het beeld van Sint Leonardus aan te maken.
Gildebroeder jan Huibers steekt de kaars bij het Leonardusbeeld aan
Lied ingezet door gildebroeder Piet Rovers
Wij treden biddend in uw licht,
op U is onze hoop gericht,
die alles wat op aarde leeft
te allen tijd uw liefde geeft.
God, Vader, die van eeuwigheid,
het heil der mensen hebt bereid,
geef dat uw alverlossend woord
in groot vertrouwen wordt aanhoord.
God, Zoon, die door uw offerdood
de deur naar ’t leven weer ontsloot,
wij vragen dringend altijd weer:
Bewaar ons in uw liefde, Heer.
God, goede Geest van heiligheid,
die ieder mens in liefde leidt,
breng allen samen en bewerk
de eenheid van de christenkerk.
Gebed door allen
Goddelijke Vogel Geest,
stijg op en draag ons op uw vleugels,
Want vandaag vieren wij feest, het is kermis
en wij gaan koningsschieten.
Vuur ons aan om in alle broederlijkheid met elkaar te strijden om het ene koningsschild, dat ons als gildebroeders bindt.
Spreid zegenend over ons uw vleugels,
vandaag, morgen, alle dagen van ons leven, Gij heilige Geest,
die met Vader en Zoon leeft en heerst tot in eeuwigheid. Amen
Gildebroeder Frans Meulensteen leest uit de Blijde Boodschap over de vrije vogels (Matteüs 6,25-33)
Ik zeg jullie, zei Jezus, maken jullie jezelf het leven toch niet zo zwaar door je steeds maar weer zorgen te maken om eten en drinken en kleding. Is het leven dan niet belangrijker dan de voeding en het lichaam niet meer waard dan de kleding?
Kijk eens naar de vogels in de lucht. Ze denken er niet over om te zaaien en te oogsten en ze slaan geen voorraden op in schuren. En toch zorgt hun hemelse Vader voor hen.
Zijn jullie niet veel meer dan vogels?
Wie van jullie is er in staat om zijn leven ook maar met een enkele dag te verlengen, al spant hij zich nog zo in?
Hoeveel moeite doen jullie niet voor je kleding. Bekijk toch eens de bloemen in het veld, hoe ze groeien en bloeien. Ze tobben zich niet af en hebben geen kleren nodig. Maar dit is zeker: koning Salomo zag er in al zijn pracht niet fraaier uit dan die veldbloemen.
Als God dus het onkruid, dat vandaag nog op het veld staat en morgen al wordt afgemaaid en opgestookt, zó kleedt, zou Hij dan niet voor jullie zorgen?
Pieker toch niet altijd: Zullen we te eten hebben? Hebben we wel te drinken? Zo plagen zich de mensen die God niet kennen. Jullie Vader in de hemel weet wel, dat jullie dat alles nodig hebben.
Wees vooral bezorgd om Gods rijk en om wat God van jullie verlangt. Al het andere geeft Hij jullie op de koop toe.
Denk dus niet krampachtig aan de dag van morgen. Voor morgen wordt er wel weer gezorgd. Iedere dag heeft al genoeg eigen zorgen.
Zo spreekt de Heer
Overweging
We hebben feest, het is kermis. Een paar dagen zorgeloosheid en broederlijke gezelligheid. De boog kan niet altijd gespannen zijn.
Maar vanmiddag zetten we wel even ons vizier op scherp. Want die vogel op de boom willen we raken, die willen we naar beneden halen en de nieuwe koning eren.
Laat onze koningin in Den Haag maar even de zorgen van de kabinetsformatie. Ik wil er even niet aan denken, maar vrij zijn als die vogels in de lucht waarover Jezus spreekt. Die vogels maken zich geen zorgen, ze hebben geen overvolle agenda, geen planning, voelen zich niet gepasseerd, ze scharrelen hun kostje wel bij elkaar.
Jezus spoort ons aan om meer geestige mensen te zijn, vrolijk, speels, bedacht om elkaars welzijn. Maak je toch niet zo druk, zegt hij. Wat schiet je ermee op, wat heb je eraan om je kapot te werken voor materiële dingen, alsof daar je geluk vanaf zou hangen.
Gildebroeders, haal eens adem, voel de wind door je haren gaan en ervaar het waaien van de Geest, Jezus’ Geest, die over ons werd afgeroepen bij ons Doopsel en ons Vormsel.
Zet je in voor het Rijk Gods, zegt Jezus en de rest komt dan vanzelf wel goed, krijg je bij wijze van als toegift: eten, kleren een dak boven je hoofd.
Het Rijk Gods wat is dat dan? Is het een land, een geloof, een politiek systeem, een economische ordening? Nee, niets van dat al, het Rijk Gods is een manier waarop wij mensen met elkaar kunnen omgaan. Het is de manier waarop Jezus met mensen verkeerde: hij was vol begrip, aandachtig, vergevend, genezend, taboes doorbrekend, geestig, lichtvoetig, als het moest risico’s nemend. Hij wist zich door God en zijn vrienden en vriendinnen bemind, dat gaf Hem zijn zekerheid, zijn hoop op de toekomst.
Als liefde van steeds meer mensen de grondhouding zou zijn - met vallen en opstaan, het schijnt helaas niet anders te kunnen – dan leeft de Geest van Jezus nog altijd voort, ook vandaag en morgen. We zullen er zelf gelukkigere mensen van worden, mensen die er voor elkaar willen zijn, die onbekommerd van kermis en koningsschieten weten te genieten en daarna weer met plezier aan het werk gaan.
Amen
Gildebroeder koning John Verhoeven spreekt de intenties van de Voorbede uit
Lied ingezet door gildebroeder Piet Rovers
De Geest des Heren heeft een nieuw begin gemaakt,
in al wat groeit en leeft zijn adem uitgezaaid.
De Geest van God bezielt die koud zijn en versteend,
herbouwt wat is vernield, maakt één wat is verdeeld.
De Geest die ons bewoont verzucht en smeekt naar God
dat Hij ons in de Zoon doet opstaan uit de dood.
Opdat ons leven nooit bezwijkt,
kom Schepper Geest, voltooi wat Gij begonnen zijt.
Water wordt gewijd en rondgedeeld
Onze Vader
Slotgedachte uitgesproken door hoofdman Geert-Jan van Rixtel Bzn.
‘t is niet te zeggen
in een vers of in een woord
’t is niet te zingen
in een psalm of in een lied
je voelt gewoon op zekere dag
dat Hij je hoort
je merkt gewoon opeens
dat Hij je ziet
Toon Hermans
Zegen
Drie coupletten van het Sint Leonarduslied ingezet door gildebroeder Piet Rovers
Leonardus, u ter ere,
klinke luid ons jubellied!
Trouwe dienaar van den Heere,
neen, gij smaadt ons zangen niet. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
Lange jaren, honderdtallen,
hield de Donk Sint Leenderd hoog.
’t Volk, dat u te voet kwam vallen,
hief gelovig ‘t hart omhoog. (2x)
Refrein
Leonardus, schutspatrone,
geef dat wij u hier beneen
trouw vereren en Gods Zone
loven door al de eeuwen heen. (2x)
Refrein
Laatst bewerkt op 19 september 2010, 20:51. Geplaatst op 17 september 2010, 16:26.Gebedsdienst jaarvergadering 30-01-2010
Gebedsdienst in de Sint Leonarduskapel te Beek en Donk
Jaarvergadering Sint Leonardusgilde 30 januari 2010
Begroeting
Ontsteken van licht
Lied
t. H. Oosterhuis/ m. A. Oomen
Licht dat ons aanstoot in de morgen,
Gebed (Allen)
Eeuwige God, een vruchtbaar gildejaar is weer voorbij, een nieuw breekt aan. Wij vragen om uw zegen over wat was en komen gaat. Straks hebben we onze jaarvergadering. Nu proeven we nog even de rust en stilte van onze Sint Leonarduskapel. Wees onder ons aanwezig als de Geest die ons heelt, als de Liefde die in ons is. Wees ook in het nieuwe gildejaar onze bezielende Kracht, die ons doet omzien naar uw schepping en naar elkaar. Amen
Lezing uit het evangelie volgens Marcus (9, 2-10)
Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee en bracht hen boven op een hoge berg, waar zij geheel alleen waren. Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd: zijn kleed werd glanzend en zo wit als geen volder ter wereld maken kan. Elia verscheen hun samen met Mozes en zij onderhielden zich met Jezus. Petrus nam het woord en zei tot Jezus: “Rabbi, het is goed dat wij hier zijn. Laten we drie tenten bouwen, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.” Hij wist niet goed wat hij zei, want ze waren geheel verbluft. Een wolk kwam hen overschaduwen en uit die wolk klonk een stem: “Dit is mijn Zoon, de Welbeminde, luistert naar Hem.” Toen ze rond keken, zagen ze plotseling niemand anders bij hen dan alleen Jezus. Onder het afdalen van de berg verbood Jezus hun iemand te vertellen wat ze gezien hadden, voordat de Mensenzoon uit de doden zou zijn opgestaan. Zij hielden het inderdaad voor zich, al vroegen zij zich onder elkaar af, wat dat opstaan uit de doden mocht betekenen.
Lied:
t. H. Oosterhuis / m. Wilt heden nu treden
Overweging
Jezus neemt drie van zijn vrienden, Petrus, Jacobus en Johannes mee. Hij bestijgt met hen een hoge berg. Op de top krijgen de drie een visioen. Het is daar zo fijn, dat Petrus voorstelt drie tenten te bouwen, zodat de verheerlijkte Jezus, Mozes en Elia nog wat langer bij hen zouden zijn. Maar even later is alles weer gewoon. Het visioen was voorbij. Ontnuchterd gaan Jezus’ leerlingen weer met Hem naar beneden, naar het gewone leven, het dagelijkse bestaan, dat zich afspeelt in de vlakte, in het dal.
Onze bedevaart naar Saint-Léonard de Noblat, gildebroeders en -zusters, was voor mij ook zoiets als even op de berg zijn. Wat een heerlijke omgeving, wat een broeder- en zusterschap, wat een prachtig versierde straten en pleinen, wat een gezellige maaltijd in de Sporthal, wat een gastvrij onderkomen bij de Zusters. Wat stapten we als gildebroeders en –zusters fier door de nauwe straatjes, samen met vele groepen uit heel Europa en zelfs een uit Afrika. Een schitterende processie in de snikhitte. En wat een zalige schaduw aan de rand van het veld waar de Eucharistie werd gevierd. We volgden de plechtigheden op ons gemak, op eerbiedige afstand.
Maar wat was de extase van ons verblijf in Noblat snel voorbij. Op maandagmorgen moesten we terug naar huis: van het schilderachtige Noblat, hoog op een heuvel, naar de Lage Landen, naar ons eigen Donk aan de Zuid Willemsvaart. Want daar speelt ons dagelijkse leven zich af.
Een extase, een visioen, een paar heerlijke ogenblikken op de berg: het is fijn, maar léven doen we in het dal, op de lage gronden bij de Aa en de Goorloop. Soms hebben we toch even een bijzondere ervaring nodig om met frisse moed weer verder te gaan. Genietend van een vergezicht krijgen we het doel van ons leven weer in het oog.
Binnen onze dorpsgemeenschap nemen wij, het Leonardus- en Antoniusgilde, een bijzondere plaats in.
Wij geven een eeuwenoude traditie door, houden deze levend. Wij brengen kleur en zwier. Op onze manier verwijzen wij naar de verborgen betekenis van ons leven, verspreiden wij in onze dagelijkse omgeving de glans van de berg waar Jezus, Mozes en Elia, Petrus, Jacobus en Johannes samen waren. Amen
Geloofsbelijdenis (Allen)
Ik geloof in God die woont in de liefde,
die bestaat in het hart van dit heelal.
Ik geloof dat God meelijdt
met hongerende mensen, met zieken en zwakken.
Ik geloof dat Hij wacht op brood dat wordt gebroken,
op een gebaar van vergeving en een woord van vriendschap.
Ik geloof in Jezus van Nazaret
en in zijn droom van gerechtigheid voor alle mensen.
Ik geloof in Gods geest die ons bezielt en ons optilt
tot ver boven onze grenzen.
Ik geloof in het leven dat sterker is dan de dood, 
in de liefde die alle haat overwint,
in de vrede die volgt op de oorlog
en het licht dat zal stralen in elke duisternis. Amen
Voorbede
Onze Vader, Wees gegroet
Sint Leonarduslied
Leonardus, u ter ere,
klinke luid ons jubellied!
Trouwe dienaar van den Heere,
neen, gij smaadt ons zangen niet. (2x)
Lange jaren, honderdtallen,
hield de Donk Sint Leendert hoog.
’t Volk, dat u te voet kwam vallen,
hief gelovig ‘t hart omhoog. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
steeds in breder, breder scharen
trokken pelgrims naar de Donk.
Heind’ en verre klonk de mare
van ‘tgeen hun Sint Leenderd schonk. (2x)
Leonardus, rouw en smarte
brak voor ’t Donkse kerkje aan.
Alles viel, - in Donkse harten
bleef uw naam geschreven staan. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
Op den puinhoop waar zij knielden,
bouwde straks het nageslacht.
Hun geloof dat ons bezielde
heeft deez’ kerk tot stand gebracht. (2x)
Goede Jezus, hemelkoning,
hoor ons danklied, hoor ons bee.
Zegen Leonardus’ woning,
geef zijn volk geluk en vree. (2x)
Leonardus, schutspatrone,
geef dat wij u hier beneen
trouw vereren en Gods Zone
loven door al d’ eeuwen heen. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
Zegen en zending
Geplaatst op 5 februari 2010, 20:50Overweging 6 november patroonsdag
Homilie 
In Jezus’ tijd werd Jesaja gezien als dé profeet, de profeet die het visioen van de gelukkige eindtijd aankondigt, de tijd dat ballingen weer thuis komen en de verwoeste tempel herbouwd wordt.
Jezus sluit bij Jesaja aan als hij verkondigt dat het rijk van God nabij is.
In de synagoge van Nazaret leest Jezus uit de profeet Jesaja de eerste twee verzen van hoofdstuk 61 voor.
Hij gaat weer zitten en de aanwezigen kijken Hem gespannen aan. Wat gaat Hij zeggen, wat is zijn commentaar?
Jezus zegt het in een zin: dit schriftwoord is nu in vervulling gegaan.
Geen lange preek, geen dure woorden, maar alleen maar: nu is het zover. We horen ook nog in dit evangeliefragment de enthousiaste reactie van de mensen in de synagoge. Maar naderhand worden ze zeer kritisch en komt het tot een twistgesprek tussen hen en Jezus. De stemming is omgeslagen.
Kunnen ook wij nog enthousiast worden over Jezus’ optreden in zijn vaderstad?
Is het niet ontroerend, haast niet te bevatten, dat zomaar midden in ons dagelijks bestaan het rijk van God kan ontkiemen en wortel schieten? Of willen er pas in gaan geloven als engelen op de wolken naderen en op de bazuinen blazen, geloven we het pas als we vergast worden op de special effects die een science fictionfilm zo overdonderend maken?
Voor de verraste kerkgangers in Nazaret gebeurt het, ze zijn er zelf bij, een blijde boodschap voor arme, verdrukte mensen, de blinden, de kreupelen. Dat gekwetste mensen wordt rechtgedaan, dat gevangenen bevrijd worden, dat is het begin van Gods koninkrijk. Dat is zijn wraak op de onderdrukkers in de wereld, zoals wij in de eerste lezing hoorden.
Het gebeurt zonder stemverheffing op die sabbat in Nazaret. Hier slaat met genadevolle woorden, die uit Jezus mond vloeien, het uur van Gods heerschappij. Jezus is Gods helpende hand zoals we in een van de eucharistische gebeden mogen zeggen. Lees het evangelie en zie hoe Jezus melaatsen heeft gereinigd, lammen heeft genezen, de blinde Bartimeüs het gezicht teruggaf. Hij sprak bemoedigende en vergevende woorden tot mensen die waren vastgelopen. Hij schonk hun een nieuw bestaan.
Eens in de zeven jaar stromen van heinde en ver bedevaartgangers naar het Franse stadje Saint-Léonard de Noblat, niet ver van Limoges. Dan worden de relieken getoond van een man die hier ongeveer vijftienhonderd jaar geleden heeft geleefd,
de heilige Leonardus, patroon van deze Donkse kerk en van het Donkse Sint Leonardusgilde. Een bus vol gildebroeders en gildezusters en vrienden van het gilde reed dit voorjaar van Beek en Donk naar Noblat om op 23 en 24 mei het hoogtepunt van de plechtigheden, de “Ostentions”, zoals de Fransen ze noemen, bij te wonen.
Die reis heeft op ons, Donkse mensen, heel veel indruk gemaakt en we hebben onderweg ook veel zusterschap en broederschap geproefd en genoten van de bloeiende planten langs de weg. Uit heel Europa en zelfs uit Afrika waren duizenden mensen op de been. Het middeleeuwse stadje was van boven tot onder versierd met blauwe en gele bloemen, overal geroezemoes, druk bezette terrasjes, maar ook overal afbeeldingen van Leonardus, met boeien in de hand. Boeien staan ook in het stadswapen van Sint-Léonard de Noblat. Veel van wat we kunnen lezen over Leonardus behoort tot vrome legenden, hoe het werkelijk met hem was is goeddeels verloren gegaan in de nevelen van de geschiedenis; hij is patroon van zwangere vrouwen en van gehandicapten, ook bij ziekte van vee roept men hem aan, maar de kern van de overlevering is tot op de dag van vandaag ongeschonden gebleven: dat Leonardus gevangenen hun vrijheid teruggaf. Leonardus, die van adellijke afkomst was, had van de koning het voorrecht gekregen dit te doen en hij heeft er op voortreffelijke wijze gebruik van gemaakt.
Het is bekend dat hij het vertrouwen van de veroordeelden wist te winnen, dat hij hun aanspoorde hun fouten te betreuren en voortaan op het rechte pad te blijven.
Het verhaal dat Leonardus strafgevangenen niet alleen vrijliet, maar hen ook innerlijk vrij wist te maken en tot de levenswijze van Jezus wist te bekeren, ging als een lopend vuur door de streek. Zo werd de kluis die Leonardus op een plek bouwde die Noblat heette, aan een kruispunt van wegen, een haard van evangelisch leven, een plek waar veel mensen troost en bemoediging vonden, waar ook mensen als medebroeders van Leonardus bleven wonen.
Het was voor mij inspirerend om opgenomen te zijn in zo’n grote pelgrimerende massa, waaruit je Frans, Duits, Engels, Italiaans, Nederlands, er waren ook Vlamingen, en nog andere talen hoorde opklinken. We vierden in de oude kerk de eucharistie met de bisschop. We zaten als haringen in een ton, maar het gaf niets, en een van onze gildebroeders sprak in het Frans voorbeden uit. Wij vanochtend hier bij elkaar hebben de eerste lezing en het evangelie, zo passend bij het leven van Leonardus, vertolkt, net zoals dat in de eucharistieviering in Noblat gebeurde. Daar trokken we de volgende dag met zijn allen door de nauwe straatjes, een bonte stoet, het gilde trok mee, we kregen de zegen met de relikwieën van Leonardus en we genoten van het gezamenlijke maal in de sporthal.
Het doet me zo goed, dat woorden van Jezus de eeuwen hebben overbrugd, dat een mens als Leonardus die in zijn tijd deed wat Jezus heeft voorgedaan nog altijd zoveel mensen op de been weet te brengen. Het geeft mij het vertrouwen dat ook wij, met vallen en opstaan, dat wel, bevrijdende mensen kunnen zijn, gewoon op de plek waar we wonen, werken, recreëren of van ons pensioen genieten.
De blijde boodschap gebeurt steeds opnieuw, ook vandaag, en wij mogen er de verkondigers van zijn door daden van medemenselijkheid. Amen
Laatst bewerkt op 4 december 2009, 20:33. Geplaatst op 4 december 2009, 13:11.
Impressie reis Leonardusgilde naar Saint-Léonard-de-Noblat 22 t.e.m. 25 mei 2009
Frisse vroege morgen.
Welkom aan elkaar op het
Piet van Thielplein.
We gaan op weg.
Het gras is nat,
mist hangt om de koeien,
rustig grazend.
De natuur laat het weelderige
groen in alle mogelijke
groentinten zien.
De morgenzon legt er haar
glans over.
De morgenwijding
geleid door Franklin legt
een glans over onze groep
in de vorm van bezinningswoorden.
Nu is de reis echt begonnen.
Het landschap schuift voorbij.
Antwerpen blijft op afstand.
Wisselen van bestuurder.
Dwars door België.
Via Arras of Atrecht rijden
we Frankrijk binnen.
Witte margrieten wuiven in de wind,
klaproosjes sieren de groene bermen.
Rondweg Parijs.
Enorme gebouwen.
Een ring van snelwegen.
In de verte groeten we
de Eiffeltoren en de Sacré Coeur.
Verder naar het zuiden.
Fel gele brem glanst in de zon
omringd door malse groene
struiken en bomen.
Alsof we midden over
de wereld rijden,
naar de einder,
die steeds verder wijkt.
Aan weerszijden een licht
ritmisch golvend landschap,
bomen, bossen, hoge taluds,
graslanden met grazend vee.
Onze huisbus is ons verblijf
voor vandaag.
Onze eigen dames zorgen
voor de catering.
De service is af,
onze dank welgemeend.
De sfeer is, zoals de sfeer
van ons gilde moet zijn.
De zon inspireert de stemming
en verwarmt hart en geest.
We genieten van het voorbij
glijdende wisselende landschap.
Licht en schaduw spelen
langs de hellingen.
Dat doet een mens goed.
Het schept vrede.
Deze eerste dag van onze bedevaart
naar Saint-Léonard-de-Noblat
is een geschenk.
Ons verblijf bij de Zusters is sober
en toch komen we niets tekort,
kloosterkamer,
bloemetjesbehang,
goed bed
en zelfs een bidstoel.
Grote oude mooie bomen
zoals een rode en een groene beuk
houden ons gezelschap.
Grote violette bloemen
van de clematis tegen de
rotsachtige muur
laten zich bewonderen.
De kerk van Saint-Léonard-de-Noblat
nodigt ons uit
binnen haar eeuwenoude muren.
Hier bevindt zich het
graf van de Heilige.
De ketenen als symbool
van de bevrijding
hangen boven de tombe.
Ons verblijf in deze omgeving
bevrijdt ons even van
onnodige beslommeringen.
Samen zittend aan een lange tafel
genieten we van een drankje.
Het hele plein is uitbundig
versierd met lange kleurige
slingers ter ere van de
processie, die elke zeven jaar
gehouden wordt.
Een dankbare traditie.
Veel pelgrims,
veel bezoekers
Goed voor de bekendheid
van het stadje.
Zondagmorgen.
Een korte historische wandeling
door het stadje.
Delen van een oude stadsmuur
en een stadspoort.
Op meerdere plaatsen
troont de heilige Leonardus.
In de elfde eeuw kreeg de stad
grotere bekendheid, doordat
deze plaats op de route
kwam te liggen naar Santiago de Compostella.
Het aantal pelgrims groeide.
De kerk werd steeds uitgebreid
en ook de bedevaart
van Saint-Léonard-de-Noblat.
Zondag, de voornaamste feestdag.
Vandaag trekt de processie
door met zorg en liefde
versierde straten en over pleinen
versierd als een baldakijn
van slingers.
Uit alle oorden zijn Leonardusgroepen
naar hier gekomen.
Er wordt gebeden en gezongen.
De stoet trekt door ongeveer
alle straten van het centrum.
Veel toeschouwers genieten
van de kleurige groepen
Onze groep krijgt vaak applaus.
De zon zorgt voor de warmte.
Soms een beetje te veel.
Tenslotte komen we aan bij
een hellend grasveld met
een kiosk.
Hierop wordt de openluchtdienst
gevierd met de bisschop,
geestelijken en koorleden.
Iedereen zoekt een plekje in de
schaduw na de warme tocht
door het stadje.
Het Leonardusgilde uit
Beek en Donk is present.
Hulde aan het gilde
op deze bijzondere dag.
Al twee dagen hier.
Het vliegt voorbij.
De band tussen de gildeleden
is door deze reis hechter geworden.
Samen met de vrienden
Na de dienst worden alle groepen
verwacht in de Sporthal voor
een hapje en een drankje.
Pierre Stroecken onze bemiddelaar
in alle noden nodigt ons uit
op zijn huisadres aan de andere kant
van Saint-Léonard-de-Noblat.
Vlakbij is een mooi klein
grasveldje met een prachtige ceder.
Hier wordt de vendelgroet
gebracht aan Pierre en aan Joke zijn vrouw.
Pierre krijgt het muurreliëf,
een tegel met afbeelding
van Leonardus van de Donk aangeboden
en daarna is Pierre voor eeuwig lid van ons Gilde.
Dat wordt zeer op prijs gesteld.
Ze zijn samen erg blij, Pierre en Joke.
Ten huize van drinken we nog een glaasje.
De moestuin wordt bewonderd.
’t Is ook een plaatje.
De garagemuur is bedekt met rode rozen.
Even warm is hier de ontvangst.
Om tien uur terug naar Foyer Jean XXIII.
Morgenvroeg om acht uur startklaar.
Het weer zat ons geweldig mee,
al was het warm en dorstig.
Het belangrijkste is onze
eigen beleving van deze
bedevaart in harmonie
met elkaar.
Ook dankbaar voor alles
wat ons gegeven is.
Er moest toch veel geregeld worden.
De heilige Leonardus wenste ieder
vrede en goedheid.
Dat wens ik ook iedereen
van harte toe.
Bewaar deze gedachte
als dankbare herinnering
aan de reis-bedevaart
naar Saint-Léonard-de-Noblat.
Jo van der Heijden.
Franklin De Conick.
Laatst bewerkt op 30 mei 2009, 07:36. Geplaatst op 9 mei 2009, 21:29.Nieuwere berichten »
Gebedsdienst 5 november 2010
Teerdag Gilde St. Leonardus Beek en Donk
5 november 2010, 9.00 uur
Gebedsdienst in de Leonarduskapel
Lied: Dit is de dag
Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt en gegeven.
Laat ons Hem loven en danken verheugd dat wij leven.
Diep in de nacht
heeft Hij verlossing gebracht,
heeft Hij ons licht aangeheven.
Nu zend uw Geest, als een vuur, als een stem in ons midden.
Dat wij van harte elkander verstaan en beminnen.
En zo voortaan
eren uw heilige Naam.
En U in waarheid aanbidden.
Kruisteken en
licht bij het beeld van Sint Leonardus en op het altaar
Gebed in de kerk van St. Léonard de Noblat
Allen:
Heer onze God, Gij hebt aan de heilige Leonardus de gave verleend om gevangenen te bevrijden.
Geef ons, dat wij op zijn voorspraak worden bevrijd
van alles wat ons leven beknelt.
Wij zijn gevangen in de boeien van ons onvermogen,
maak ons door de vergeving die Gij ons schenkt tot vrije mensen en geef dat wij anderen kunnen vergeven.
Dat vragen wij U door Jezus Christus, uw Zoon, onze Heer,
die met U leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen. Amen
Lezing uit de brief van de apostel Paulus aan de christenen van Rome (12, 9 – 21)
Laat uw liefde oprecht zijn. Verafschuw het kwaad en wees het goede toegedaan. Heb elkander lief met de innige liefde van broeders en zusters en acht de ander hoger dan uzelf. Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer. Wees verheugd door de hoop die u hebt, wees standvastig als u tegenspoed ondervindt, en bid onophoudelijk. Bekommer u om elkanders noden en wees gastvrij. Zegen uw vervolgers; zegen hen, vervloek hen niet. Wees blij met wie zich verblijdt, heb verdriet met wie verdriet heeft. Wees eensgezind; wees niet hoogmoedig, maar zet uzelf aan tot bescheidenheid. Ga niet af op uw eigen inzicht. Vergeld geen kwaad met kwaad, maar probeer voor alle mensen het goede te doen. Stel, voor zover het in uw macht ligt, alles in het werk om met alle mensen in vrede te leven. Neem geen wraak, geliefde broeders en zusters, maar laat God uw wreker zijn, want er staat geschreven dat de Heer zegt:
Het is aan mij om wraak te nemen, ik zal vergelden. Maar als uw vijand honger heeft, geef hem dan te eten, als hij dorst heeft, geef hem dan te drinken. Dan stapelt u gloeiende kolen op zijn hoofd. Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.
Lied: Waar liefde mensen samenvoegt
Waar liefde mensen samenvoegt
worden stenen een paleis,
de kille straat een lentetuin,
de hel een paradijs.
Refrein:
Een land van licht en zonneschijn,
een haard waar men zich warmt:
een overvolle beker wijn,
een mens die je omarmt.
De deur roept je een welkom toe,
een stoel staat voor je klaar;
de tafel is gastvrij gedekt,
een heerlijk avondmaal.
Refrein
Overweging
Het lijkt wel of mensen meer dan ooit op zoek zijn naar goede omgangsvormen.
Juist als je denkt dat de maatschappij wel heel erg losjes is geworden, zo van: alles mag tegenwoordig, waarom zou je in nette kleding naar een bruiloft gaan, zijn een spijkerbroek, een T-shirt en gympies niet genoeg, verschijnt er deze week een dik boek over etiquette en er is al meteen veel vraag naar. In de krant trof ik een twee pagina’s groot interview aan met de schrijfster van dit handboek, Beatrijs Ritsema.
Ze staat al een hele tijd volop in de belangstelling. Etiquette is helemaal geen verschijnsel van bekaktheid, begrijp ik van haar. Etiquette is er altijd geweest en leeft ook nu nog onder ons en zal er in de toekomst ook nog wel zijn. Mensen die zich ergeren aan hufterig gedrag en ruwe taal hoeven niet te wanhopen, want etiquette is niet meer en niet minder dan een manier van doen die mensen in staat stelt om op een prettige manier met elkaar om te gaan, een soort algemeen gezond verstand van wat je wel of niet moet doen in gezelschap.
Ik moest aan Beatrijs Ritsema denken toen we met elkaar in gesprek waren over het huishoudelijk reglement van ons Sint Leonardus Gilde. Is ook dat geen zoeken naar juiste omgangsvormen, een zoeken naar de wijze waarop wij in verenigingsverband en in het dagelijks leven zo goed mogelijk gildebroeders en gildezusters kunnen zijn? We hebben met onze gesprekken een goede weg ingeslagen. Met elkaar zullen we zeker een goed resultaat bereiken, waar we weer een tijdje mee vooruit kunnen, maar belangrijker nog dan het doel van dit pad is het samen op weg zijn. Je zou misschien wel mogen zeggen: niet het eindpunt is het doel, maar het doel is de weg.
De eerste christenen werden “mensen van de weg” genoemd. Die benaming is zelfs nog ouder dan “christenen”. Wij mogen met elkaar op weg zijn in het voetspoor van de man die Sint Jan in zijn evangelie noemt: de Weg, de Waarheid en het Leven. De weg is voor mij niet alleen de A2, de Ruit van Eindhoven of het Pieterspad of het fietspad langs het Wilhelminakanaal: de weg is ook een mens om van te houden, waarheid is niet alleen een axioma uit de wiskunde of een feit dat een rechercheur weet te achterhalen aan de hand van een DNA-test, maar vooral waarachtigheid, dat je bij iemand mag zijn die uit één stuk is, een mens bij wie je je veilig kunt voelen, leven is meer dan eten, drinken en slapen, leven is ook met iemand vriendschap en kameraadschap delen, in liefde verbonden zijn.
Jezus is de man van de Weg die wij mogen volgen. Het Concilie in de jaren zestig van de vorige eeuw bracht een prachtige naam voor ons voort: Gods volk onderweg.
Als gildebroeders en –zusters mogen wij een groepje binnen de veelkleurige stoet van dit Godsvolk zijn. Onze patroon Sint Leonardus was ook een mens die begreep wat het zeggen wilde, dat Jezus onze Weg, onze Waarheid en ons Leven is. Het zette hem aan tot daden van naastenliefde die na 1500 jaar nog steeds niet zijn vergeten.
Bladerend door de bijbel vond ik een fragment in Paulus’ brief aan de christenen van Rome dat van pas kan komen als een etiquetteboekje, een handig foldertje voor mensen van de weg. We zijn niet meer zo gewend aan Paulus’ taal. Misschien klonk die wat oubollig of gezwollen in je oren tijdens het voorlezen van André, maar eigenlijk vormen die woorden een stukje dynamiet: Overwin het kwade door het goede, zegt hij. Een conflict houdt nooit op als je elkaar met gelijke munt blijft terugbetalen, je komt muurvast te zitten, maar wat zou er gebeuren, als je, in een vete verwikkeld, ondanks alles wat je moet slikken, je tegenstander correct, menselijk, ja zelfs liefdevol blijft benaderen? Welke tegenstander zou niet beginnen een beetje te ontdooien bij zo’n tegemoetkoming, wat gaan schuiven, enig begrip voor je gaan opbrengen? Tegen liefde is geen enkele afweer bestand, die weet zelfs het dikste pantser te doorbreken. Dat noemt Paulus vurige kolen op iemands hoofd stapelen.
Dat is christelijke etiquette, niet makkelijk, nee, zeker niet. Hakken in het zand lijkt minder moeilijk. Je moet jezelf durven overwinnen, maar dan zijn wonderen de wereld nog niet uit.
Amen
Voorbede
Pastor:
Laten we, dicht opeengepakt in deze kapel, ons hart wijd openzetten voor de Geest van God die ons doet omzien naar elkaar en naar de noden in de wereld.
Gildebroeder:
Laten we bidden om meer geduld en respect in onze harder wordende samenleving.
Dat we zoals Sint Leonardus bevrijdende mensen mogen zijn.
Laat ons zingend bidden….
Allen:
Heer onze God, wij bidden U verhoor ons.
Voor mensen die zich buitengesloten voelen, gediscrimineerd worden: vreemdelingen met een andere culturele achtergrond, met een andere godsdienst, mensen met een handicap of een andere geaardheid, dat ze uit hun schulp kruipen en hun talenten voor ons land volop gaan inzetten, dat ze uiteindelijk van onschatbare waarde blijken te zijn.
Laat ons zingend bidden….
Allen:
Heer onze God, wij bidden U verhoor ons.
Voor de ouderen, een steeds groter wordende groep, dat ze zo lang mogelijk vitaal mogen blijven, dat zij in onze samenleving gehoord en gezien worden, dat de maatschappij ook dankbaar wil profiteren van hun vaardigheden, ervaring en wijsheid, dat zij, als dat nodig wordt, een goede verzorging mogen ontvangen, dat er geen afbreuk zal worden gedaan aan hun menselijke waardigheid, dat het verband tussen jongeren en ouderen behouden mag blijven.
Laat ons zingend bidden….
Allen:
Heer onze God, wij bidden U verhoor ons.
Voor alle gildebroeders en –zusters, hier op de Donk en in de wijde omgeving, dat zij vriendschap mogen ervaren, dat ze genieten mogen van het schieten, het vendelen, het trommen, het standaard rijden, van het maken en uitvoeren van plannen en het gezellig bijeen zijn, dat ze nog heel lang de Brabantse gemeenschap mogen verrijken met hun optochten en toernooien, met hun opluistering van liturgische plechtigheden en nog veel meer.
Dat ons eigen Leonardusgilde morgen in de kerk, met parochianen en eerste communicanten en kinderen van het jeugdkoor, het feest van onze patroonheilige met eerbied en vreugde mag vieren. Dat er een goede ontmoeting mag zijn van kinderen en gildebroeders en –zusters, dat de jeugd op den duur weer belangstelling gaat tonen voor ons eeuwenoude gilde.
Laat ons zingend bidden….
Allen:
Heer onze God, wij bidden U verhoor ons.
Dat we vandaag een geslaagde teerdag mogen beleven, dat we gaan genieten van onze parade door het dorp, de vendelgroeten die we gaan brengen, de ontmoeting met de mensen, de ontvangst op het gemeentehuis. Dat de tijd even mag stilstaan, omdat we het samen zo goed hebben.
Laat ons zingend bidden….
Allen:
Heer onze God, wij bidden U verhoor ons.
Dat we vol eerbied en genegenheid ons herinneren mogen de gildebroeders en –zusters die ons ontvallen zijn. Gelukkig hoefden wij er het afgelopen jaar geen af te geven. Laten we ook denken aan hen die ons bedachten bij de rondgang. Van sommigen van hen moesten we afscheid nemen. We noemen hun namen: Mien van Sinten – van Wanrooij, Frans van Hout, Dina Heesakkers – van der Zanden, Theo Vereijken, Sientje Pepers, Maria Schmidt – de Bont en Jan Melis.
Dat onze dierbare gestorvenen vandaag onze feestvreugde in de hemel mogen delen. Dat wij met hen verbonden mogen blijven over de grens van de dood heen.
Laat ons zingend bidden….
Allen:
Heer onze God, wij bidden U verhoor ons.
Pastor:
Dat Gods Geest over ons vaardig mag zijn, dat wij steeds meer mogen worden zoals Jezus en Sint Leonardus: mensen die elkaar toegedaan zijn. Amen
Vredeswens
Onze Vader
Wees gegroet
Zegen
In het Bijbelboek Numeri lezen we:
De eeuwige sprak tot Mozes:
Zeg aan Aäron en zijn zonen: Als gij de Israëlieten zegent
doe het dan met deze woorden:
Moge de eeuwige u zegenen en behoeden!
Moge de Eeuwige de glans van zijn gelaat over u spreiden en u genadig zijn!
Moge de Eeuwige zijn gelaat naar u keren en u vrede schenken!
Als zij zo mijn naam over de Israëlieten uitspreken, zal ik hen zegenen.
(Nu 6, 22 – 27)
Gildebroeders en –zusters, ook vandaag wil de Eeuwige ons zegenen, laten we dan, na het zingen van het Leonarduslied, op weg gaan in de liefdevolle koestering van onze God:
de Vader, de Zoon en de heilige Geest.
Amen
Lied: Leonardus, u ter ere
Leonardus, u ter ere,
klinke luid ons jubellied!
Trouwe dienaar van den Heere,
neen, gij smaadt ons zangen niet. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
Lange jaren, honderdtallen,
hield de Donk Sint Leendert hoog.
’t Volk, dat u te voet kwam vallen,
hief gelovig ‘t hart omhoog. (2x)
Refrein
Leonardus, schutspatrone,
geef dat wij u hier beneen
trouw vereren en Gods Zone
loven door al d’ eeuwen heen. (2x)
Refrein
Laatst bewerkt op 8 november 2010, 21:25. Geplaatst op 8 november 2010, 21:11.
Gebedsviering 13 september 2010 koningschieten
Gebedsviering voor het Koningsschieten op maandag 13 september 2010 in de Leonarduskapel aan de Goorloop op de Donk
Kruisteken en begroeting Gildebroeders, vandaag brengen we uren door aan de boorden van het riviertje de Goorloop. We volgden vanochtend de rechteroever op weg naar onze afgaande koning John, die ons, samen met zijn Corrie, gastvrij onthaalde op brandewijn en daarna met ons meetrok stroomopwaarts met de koningsvogel die hij voor ons gemaakt heeft. Nu zijn we in onze Leonarduskapel bij de brug over de Goorloop voor een korte gebedsdienst. Na het middagmaal dat we, in ons gildehuis “De Zwaan”, zullen verorberen gaan we met ons allen op weg naar de schutsboom aan de Goorloop om op de vogel te schieten, strijdend om de titel van nieuwe koning van ons Leonardusgilde. Bijeen zijn aan een waterstroom en een vogel in de lucht: het doet mij denken aan het verhaal van Jezus die in de Jordaan gedoopt wordt en de heilige Geest in de gestalte van een duif op zich ziet neerdalen. Laten we in dit half uur bidden tot de heilige Geest, die ook over ons werd uitgestort toen we, zo klein als we waren, werden gedoopt. En dat die Geest ons vandaag in het bijzonder mag inspireren, de Geest, God als vrije vogel, als onze speelgenoot, als de goddelijke vonk die in ons leeft en leven wil. Laten we nu een vonk ontsteken. Ik nodig je uit, Jan Huibers, om de kaars bij het beeld van Sint Leonardus aan te maken.
Gildebroeder jan Huibers steekt de kaars bij het Leonardusbeeld aan
Lied ingezet door gildebroeder Piet Rovers
Wij treden biddend in uw licht,
op U is onze hoop gericht,
die alles wat op aarde leeft
te allen tijd uw liefde geeft.
God, Vader, die van eeuwigheid,
het heil der mensen hebt bereid,
geef dat uw alverlossend woord
in groot vertrouwen wordt aanhoord.
God, Zoon, die door uw offerdood
de deur naar ’t leven weer ontsloot,
wij vragen dringend altijd weer:
Bewaar ons in uw liefde, Heer.
God, goede Geest van heiligheid,
die ieder mens in liefde leidt,
breng allen samen en bewerk
de eenheid van de christenkerk.
Gebed door allen
Goddelijke Vogel Geest,
stijg op en draag ons op uw vleugels,
Want vandaag vieren wij feest, het is kermis
en wij gaan koningsschieten.
Vuur ons aan om in alle broederlijkheid met elkaar te strijden om het ene koningsschild, dat ons als gildebroeders bindt.
Spreid zegenend over ons uw vleugels,
vandaag, morgen, alle dagen van ons leven, Gij heilige Geest,
die met Vader en Zoon leeft en heerst tot in eeuwigheid. Amen
Gildebroeder Frans Meulensteen leest uit de Blijde Boodschap over de vrije vogels (Matteüs 6,25-33)
Ik zeg jullie, zei Jezus, maken jullie jezelf het leven toch niet zo zwaar door je steeds maar weer zorgen te maken om eten en drinken en kleding. Is het leven dan niet belangrijker dan de voeding en het lichaam niet meer waard dan de kleding?
Kijk eens naar de vogels in de lucht. Ze denken er niet over om te zaaien en te oogsten en ze slaan geen voorraden op in schuren. En toch zorgt hun hemelse Vader voor hen.
Zijn jullie niet veel meer dan vogels?
Wie van jullie is er in staat om zijn leven ook maar met een enkele dag te verlengen, al spant hij zich nog zo in?
Hoeveel moeite doen jullie niet voor je kleding. Bekijk toch eens de bloemen in het veld, hoe ze groeien en bloeien. Ze tobben zich niet af en hebben geen kleren nodig. Maar dit is zeker: koning Salomo zag er in al zijn pracht niet fraaier uit dan die veldbloemen.
Als God dus het onkruid, dat vandaag nog op het veld staat en morgen al wordt afgemaaid en opgestookt, zó kleedt, zou Hij dan niet voor jullie zorgen?
Pieker toch niet altijd: Zullen we te eten hebben? Hebben we wel te drinken? Zo plagen zich de mensen die God niet kennen. Jullie Vader in de hemel weet wel, dat jullie dat alles nodig hebben.
Wees vooral bezorgd om Gods rijk en om wat God van jullie verlangt. Al het andere geeft Hij jullie op de koop toe.
Denk dus niet krampachtig aan de dag van morgen. Voor morgen wordt er wel weer gezorgd. Iedere dag heeft al genoeg eigen zorgen.
Zo spreekt de Heer
Overweging
We hebben feest, het is kermis. Een paar dagen zorgeloosheid en broederlijke gezelligheid. De boog kan niet altijd gespannen zijn. Maar vanmiddag zetten we wel even ons vizier op scherp. Want die vogel op de boom willen we raken, die willen we naar beneden halen en de nieuwe koning eren. Laat onze koningin in Den Haag maar even de zorgen van de kabinetsformatie. Ik wil er even niet aan denken, maar vrij zijn als die vogels in de lucht waarover Jezus spreekt. Die vogels maken zich geen zorgen, ze hebben geen overvolle agenda, geen planning, voelen zich niet gepasseerd, ze scharrelen hun kostje wel bij elkaar. Jezus spoort ons aan om meer geestige mensen te zijn, vrolijk, speels, bedacht om elkaars welzijn. Maak je toch niet zo druk, zegt hij. Wat schiet je ermee op, wat heb je eraan om je kapot te werken voor materiële dingen, alsof daar je geluk vanaf zou hangen. Gildebroeders, haal eens adem, voel de wind door je haren gaan en ervaar het waaien van de Geest, Jezus’ Geest, die over ons werd afgeroepen bij ons Doopsel en ons Vormsel. Zet je in voor het Rijk Gods, zegt Jezus en de rest komt dan vanzelf wel goed, krijg je bij wijze van als toegift: eten, kleren een dak boven je hoofd. Het Rijk Gods wat is dat dan? Is het een land, een geloof, een politiek systeem, een economische ordening? Nee, niets van dat al, het Rijk Gods is een manier waarop wij mensen met elkaar kunnen omgaan. Het is de manier waarop Jezus met mensen verkeerde: hij was vol begrip, aandachtig, vergevend, genezend, taboes doorbrekend, geestig, lichtvoetig, als het moest risico’s nemend. Hij wist zich door God en zijn vrienden en vriendinnen bemind, dat gaf Hem zijn zekerheid, zijn hoop op de toekomst. Als liefde van steeds meer mensen de grondhouding zou zijn - met vallen en opstaan, het schijnt helaas niet anders te kunnen – dan leeft de Geest van Jezus nog altijd voort, ook vandaag en morgen. We zullen er zelf gelukkigere mensen van worden, mensen die er voor elkaar willen zijn, die onbekommerd van kermis en koningsschieten weten te genieten en daarna weer met plezier aan het werk gaan. Amen
Gildebroeder koning John Verhoeven spreekt de intenties van de Voorbede uit
Lied ingezet door gildebroeder Piet Rovers
De Geest des Heren heeft een nieuw begin gemaakt,
in al wat groeit en leeft zijn adem uitgezaaid.
De Geest van God bezielt die koud zijn en versteend,
herbouwt wat is vernield, maakt één wat is verdeeld.
De Geest die ons bewoont verzucht en smeekt naar God
dat Hij ons in de Zoon doet opstaan uit de dood.
Opdat ons leven nooit bezwijkt,
kom Schepper Geest, voltooi wat Gij begonnen zijt.
Water wordt gewijd en rondgedeeld
Onze Vader
Slotgedachte uitgesproken door hoofdman Geert-Jan van Rixtel Bzn.
‘t is niet te zeggen
in een vers of in een woord
’t is niet te zingen
in een psalm of in een lied
je voelt gewoon op zekere dag
dat Hij je hoort
je merkt gewoon opeens
dat Hij je ziet
Toon Hermans
Zegen
Drie coupletten van het Sint Leonarduslied ingezet door gildebroeder Piet Rovers
Leonardus, u ter ere,
klinke luid ons jubellied!
Trouwe dienaar van den Heere,
neen, gij smaadt ons zangen niet. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
Lange jaren, honderdtallen,
hield de Donk Sint Leenderd hoog.
’t Volk, dat u te voet kwam vallen,
hief gelovig ‘t hart omhoog. (2x)
Refrein
Leonardus, schutspatrone,
geef dat wij u hier beneen
trouw vereren en Gods Zone
loven door al de eeuwen heen. (2x)
Refrein
Laatst bewerkt op 19 september 2010, 20:51. Geplaatst op 17 september 2010, 16:26.
Gebedsdienst jaarvergadering 30-01-2010
Gebedsdienst in de Sint Leonarduskapel te Beek en Donk
Jaarvergadering Sint Leonardusgilde 30 januari 2010
Begroeting
Ontsteken van licht
Lied
t. H. Oosterhuis/ m. A. Oomen
Licht dat ons aanstoot in de morgen,
Gebed (Allen)
Eeuwige God, een vruchtbaar gildejaar is weer voorbij, een nieuw breekt aan. Wij vragen om uw zegen over wat was en komen gaat. Straks hebben we onze jaarvergadering. Nu proeven we nog even de rust en stilte van onze Sint Leonarduskapel. Wees onder ons aanwezig als de Geest die ons heelt, als de Liefde die in ons is. Wees ook in het nieuwe gildejaar onze bezielende Kracht, die ons doet omzien naar uw schepping en naar elkaar. Amen
Lezing uit het evangelie volgens Marcus (9, 2-10)
Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee en bracht hen boven op een hoge berg, waar zij geheel alleen waren. Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd: zijn kleed werd glanzend en zo wit als geen volder ter wereld maken kan. Elia verscheen hun samen met Mozes en zij onderhielden zich met Jezus. Petrus nam het woord en zei tot Jezus: “Rabbi, het is goed dat wij hier zijn. Laten we drie tenten bouwen, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.” Hij wist niet goed wat hij zei, want ze waren geheel verbluft. Een wolk kwam hen overschaduwen en uit die wolk klonk een stem: “Dit is mijn Zoon, de Welbeminde, luistert naar Hem.” Toen ze rond keken, zagen ze plotseling niemand anders bij hen dan alleen Jezus. Onder het afdalen van de berg verbood Jezus hun iemand te vertellen wat ze gezien hadden, voordat de Mensenzoon uit de doden zou zijn opgestaan. Zij hielden het inderdaad voor zich, al vroegen zij zich onder elkaar af, wat dat opstaan uit de doden mocht betekenen.
Lied:
t. H. Oosterhuis / m. Wilt heden nu treden
Overweging
Jezus neemt drie van zijn vrienden, Petrus, Jacobus en Johannes mee. Hij bestijgt met hen een hoge berg. Op de top krijgen de drie een visioen. Het is daar zo fijn, dat Petrus voorstelt drie tenten te bouwen, zodat de verheerlijkte Jezus, Mozes en Elia nog wat langer bij hen zouden zijn. Maar even later is alles weer gewoon. Het visioen was voorbij. Ontnuchterd gaan Jezus’ leerlingen weer met Hem naar beneden, naar het gewone leven, het dagelijkse bestaan, dat zich afspeelt in de vlakte, in het dal.
Onze bedevaart naar Saint-Léonard de Noblat, gildebroeders en -zusters, was voor mij ook zoiets als even op de berg zijn. Wat een heerlijke omgeving, wat een broeder- en zusterschap, wat een prachtig versierde straten en pleinen, wat een gezellige maaltijd in de Sporthal, wat een gastvrij onderkomen bij de Zusters. Wat stapten we als gildebroeders en –zusters fier door de nauwe straatjes, samen met vele groepen uit heel Europa en zelfs een uit Afrika. Een schitterende processie in de snikhitte. En wat een zalige schaduw aan de rand van het veld waar de Eucharistie werd gevierd. We volgden de plechtigheden op ons gemak, op eerbiedige afstand.
Maar wat was de extase van ons verblijf in Noblat snel voorbij. Op maandagmorgen moesten we terug naar huis: van het schilderachtige Noblat, hoog op een heuvel, naar de Lage Landen, naar ons eigen Donk aan de Zuid Willemsvaart. Want daar speelt ons dagelijkse leven zich af.
Een extase, een visioen, een paar heerlijke ogenblikken op de berg: het is fijn, maar léven doen we in het dal, op de lage gronden bij de Aa en de Goorloop. Soms hebben we toch even een bijzondere ervaring nodig om met frisse moed weer verder te gaan. Genietend van een vergezicht krijgen we het doel van ons leven weer in het oog.
Binnen onze dorpsgemeenschap nemen wij, het Leonardus- en Antoniusgilde, een bijzondere plaats in.
Wij geven een eeuwenoude traditie door, houden deze levend. Wij brengen kleur en zwier. Op onze manier verwijzen wij naar de verborgen betekenis van ons leven, verspreiden wij in onze dagelijkse omgeving de glans van de berg waar Jezus, Mozes en Elia, Petrus, Jacobus en Johannes samen waren. Amen
Geloofsbelijdenis (Allen)
Ik geloof in God die woont in de liefde,
die bestaat in het hart van dit heelal.
Ik geloof dat God meelijdt
met hongerende mensen, met zieken en zwakken.
Ik geloof dat Hij wacht op brood dat wordt gebroken,
op een gebaar van vergeving en een woord van vriendschap.
Ik geloof in Jezus van Nazaret
en in zijn droom van gerechtigheid voor alle mensen.
Ik geloof in Gods geest die ons bezielt en ons optilt
tot ver boven onze grenzen.
Ik geloof in het leven dat sterker is dan de dood,
in de liefde die alle haat overwint,
in de vrede die volgt op de oorlog
en het licht dat zal stralen in elke duisternis. Amen
Voorbede
Onze Vader, Wees gegroet
Sint Leonarduslied
Leonardus, u ter ere,
klinke luid ons jubellied!
Trouwe dienaar van den Heere,
neen, gij smaadt ons zangen niet. (2x)
Lange jaren, honderdtallen,
hield de Donk Sint Leendert hoog.
’t Volk, dat u te voet kwam vallen,
hief gelovig ‘t hart omhoog. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
steeds in breder, breder scharen
trokken pelgrims naar de Donk.
Heind’ en verre klonk de mare
van ‘tgeen hun Sint Leenderd schonk. (2x)
Leonardus, rouw en smarte
brak voor ’t Donkse kerkje aan.
Alles viel, - in Donkse harten
bleef uw naam geschreven staan. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
Op den puinhoop waar zij knielden,
bouwde straks het nageslacht.
Hun geloof dat ons bezielde
heeft deez’ kerk tot stand gebracht. (2x)
Goede Jezus, hemelkoning,
hoor ons danklied, hoor ons bee.
Zegen Leonardus’ woning,
geef zijn volk geluk en vree. (2x)
Leonardus, schutspatrone,
geef dat wij u hier beneen
trouw vereren en Gods Zone
loven door al d’ eeuwen heen. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
Zegen en zending
Geplaatst op 5 februari 2010, 20:50
Overweging 6 november patroonsdag
Homilie
In Jezus’ tijd werd Jesaja gezien als dé profeet, de profeet die het visioen van de gelukkige eindtijd aankondigt, de tijd dat ballingen weer thuis komen en de verwoeste tempel herbouwd wordt.
Jezus sluit bij Jesaja aan als hij verkondigt dat het rijk van God nabij is.
In de synagoge van Nazaret leest Jezus uit de profeet Jesaja de eerste twee verzen van hoofdstuk 61 voor.
Hij gaat weer zitten en de aanwezigen kijken Hem gespannen aan. Wat gaat Hij zeggen, wat is zijn commentaar?
Jezus zegt het in een zin: dit schriftwoord is nu in vervulling gegaan.
Geen lange preek, geen dure woorden, maar alleen maar: nu is het zover. We horen ook nog in dit evangeliefragment de enthousiaste reactie van de mensen in de synagoge. Maar naderhand worden ze zeer kritisch en komt het tot een twistgesprek tussen hen en Jezus. De stemming is omgeslagen.
Kunnen ook wij nog enthousiast worden over Jezus’ optreden in zijn vaderstad?
Is het niet ontroerend, haast niet te bevatten, dat zomaar midden in ons dagelijks bestaan het rijk van God kan ontkiemen en wortel schieten? Of willen er pas in gaan geloven als engelen op de wolken naderen en op de bazuinen blazen, geloven we het pas als we vergast worden op de special effects die een science fictionfilm zo overdonderend maken?
Voor de verraste kerkgangers in Nazaret gebeurt het, ze zijn er zelf bij, een blijde boodschap voor arme, verdrukte mensen, de blinden, de kreupelen. Dat gekwetste mensen wordt rechtgedaan, dat gevangenen bevrijd worden, dat is het begin van Gods koninkrijk. Dat is zijn wraak op de onderdrukkers in de wereld, zoals wij in de eerste lezing hoorden.
Het gebeurt zonder stemverheffing op die sabbat in Nazaret. Hier slaat met genadevolle woorden, die uit Jezus mond vloeien, het uur van Gods heerschappij. Jezus is Gods helpende hand zoals we in een van de eucharistische gebeden mogen zeggen. Lees het evangelie en zie hoe Jezus melaatsen heeft gereinigd, lammen heeft genezen, de blinde Bartimeüs het gezicht teruggaf. Hij sprak bemoedigende en vergevende woorden tot mensen die waren vastgelopen. Hij schonk hun een nieuw bestaan.
Eens in de zeven jaar stromen van heinde en ver bedevaartgangers naar het Franse stadje Saint-Léonard de Noblat, niet ver van Limoges. Dan worden de relieken getoond van een man die hier ongeveer vijftienhonderd jaar geleden heeft geleefd,
de heilige Leonardus, patroon van deze Donkse kerk en van het Donkse Sint Leonardusgilde. Een bus vol gildebroeders en gildezusters en vrienden van het gilde reed dit voorjaar van Beek en Donk naar Noblat om op 23 en 24 mei het hoogtepunt van de plechtigheden, de “Ostentions”, zoals de Fransen ze noemen, bij te wonen.
Die reis heeft op ons, Donkse mensen, heel veel indruk gemaakt en we hebben onderweg ook veel zusterschap en broederschap geproefd en genoten van de bloeiende planten langs de weg. Uit heel Europa en zelfs uit Afrika waren duizenden mensen op de been. Het middeleeuwse stadje was van boven tot onder versierd met blauwe en gele bloemen, overal geroezemoes, druk bezette terrasjes, maar ook overal afbeeldingen van Leonardus, met boeien in de hand. Boeien staan ook in het stadswapen van Sint-Léonard de Noblat. Veel van wat we kunnen lezen over Leonardus behoort tot vrome legenden, hoe het werkelijk met hem was is goeddeels verloren gegaan in de nevelen van de geschiedenis; hij is patroon van zwangere vrouwen en van gehandicapten, ook bij ziekte van vee roept men hem aan, maar de kern van de overlevering is tot op de dag van vandaag ongeschonden gebleven: dat Leonardus gevangenen hun vrijheid teruggaf. Leonardus, die van adellijke afkomst was, had van de koning het voorrecht gekregen dit te doen en hij heeft er op voortreffelijke wijze gebruik van gemaakt.
Het is bekend dat hij het vertrouwen van de veroordeelden wist te winnen, dat hij hun aanspoorde hun fouten te betreuren en voortaan op het rechte pad te blijven.
Het verhaal dat Leonardus strafgevangenen niet alleen vrijliet, maar hen ook innerlijk vrij wist te maken en tot de levenswijze van Jezus wist te bekeren, ging als een lopend vuur door de streek. Zo werd de kluis die Leonardus op een plek bouwde die Noblat heette, aan een kruispunt van wegen, een haard van evangelisch leven, een plek waar veel mensen troost en bemoediging vonden, waar ook mensen als medebroeders van Leonardus bleven wonen.
Het was voor mij inspirerend om opgenomen te zijn in zo’n grote pelgrimerende massa, waaruit je Frans, Duits, Engels, Italiaans, Nederlands, er waren ook Vlamingen, en nog andere talen hoorde opklinken. We vierden in de oude kerk de eucharistie met de bisschop. We zaten als haringen in een ton, maar het gaf niets, en een van onze gildebroeders sprak in het Frans voorbeden uit. Wij vanochtend hier bij elkaar hebben de eerste lezing en het evangelie, zo passend bij het leven van Leonardus, vertolkt, net zoals dat in de eucharistieviering in Noblat gebeurde. Daar trokken we de volgende dag met zijn allen door de nauwe straatjes, een bonte stoet, het gilde trok mee, we kregen de zegen met de relikwieën van Leonardus en we genoten van het gezamenlijke maal in de sporthal.
Het doet me zo goed, dat woorden van Jezus de eeuwen hebben overbrugd, dat een mens als Leonardus die in zijn tijd deed wat Jezus heeft voorgedaan nog altijd zoveel mensen op de been weet te brengen. Het geeft mij het vertrouwen dat ook wij, met vallen en opstaan, dat wel, bevrijdende mensen kunnen zijn, gewoon op de plek waar we wonen, werken, recreëren of van ons pensioen genieten.
De blijde boodschap gebeurt steeds opnieuw, ook vandaag, en wij mogen er de verkondigers van zijn door daden van medemenselijkheid. Amen
Laatst bewerkt op 4 december 2009, 20:33. Geplaatst op 4 december 2009, 13:11.
Impressie reis Leonardusgilde naar Saint-Léonard-de-Noblat 22 t.e.m. 25 mei 2009
Frisse vroege morgen.
Welkom aan elkaar op het
Piet van Thielplein.
We gaan op weg.
Het gras is nat,
mist hangt om de koeien,
rustig grazend.
De natuur laat het weelderige
groen in alle mogelijke
groentinten zien.
De morgenzon legt er haar
glans over.
De morgenwijding
geleid door Franklin legt
een glans over onze groep
in de vorm van bezinningswoorden.
Nu is de reis echt begonnen.
Het landschap schuift voorbij.
Antwerpen blijft op afstand.
Wisselen van bestuurder.
Dwars door België.
Via Arras of Atrecht rijden
we Frankrijk binnen.
Witte margrieten wuiven in de wind,
klaproosjes sieren de groene bermen.
Rondweg Parijs.
Enorme gebouwen.
Een ring van snelwegen.
In de verte groeten we
de Eiffeltoren en de Sacré Coeur.
Verder naar het zuiden.
Fel gele brem glanst in de zon
omringd door malse groene
struiken en bomen.
Alsof we midden over
de wereld rijden,
naar de einder,
die steeds verder wijkt.
Aan weerszijden een licht
ritmisch golvend landschap,
bomen, bossen, hoge taluds,
graslanden met grazend vee.
Onze huisbus is ons verblijf
voor vandaag.
Onze eigen dames zorgen
voor de catering.
De service is af,
onze dank welgemeend.
De sfeer is, zoals de sfeer
van ons gilde moet zijn.
De zon inspireert de stemming
en verwarmt hart en geest.
We genieten van het voorbij
glijdende wisselende landschap.
Licht en schaduw spelen
langs de hellingen.
Dat doet een mens goed.
Het schept vrede.
Deze eerste dag van onze bedevaart
naar Saint-Léonard-de-Noblat
is een geschenk.
Ons verblijf bij de Zusters is sober
en toch komen we niets tekort,
kloosterkamer,
bloemetjesbehang,
goed bed
en zelfs een bidstoel.
Grote oude mooie bomen
zoals een rode en een groene beuk
houden ons gezelschap.
Grote violette bloemen
van de clematis tegen de
rotsachtige muur
laten zich bewonderen.
De kerk van Saint-Léonard-de-Noblat
nodigt ons uit
binnen haar eeuwenoude muren.
Hier bevindt zich het
graf van de Heilige.
De ketenen als symbool
van de bevrijding
hangen boven de tombe.
Ons verblijf in deze omgeving
bevrijdt ons even van
onnodige beslommeringen.
Samen zittend aan een lange tafel
genieten we van een drankje.
Het hele plein is uitbundig
versierd met lange kleurige
slingers ter ere van de
processie, die elke zeven jaar
gehouden wordt.
Een dankbare traditie.
Veel pelgrims,
veel bezoekers
Goed voor de bekendheid
van het stadje.
Zondagmorgen.
Een korte historische wandeling
door het stadje.
Delen van een oude stadsmuur
en een stadspoort.
Op meerdere plaatsen
troont de heilige Leonardus.
In de elfde eeuw kreeg de stad
grotere bekendheid, doordat
deze plaats op de route
kwam te liggen naar Santiago de Compostella.
Het aantal pelgrims groeide.
De kerk werd steeds uitgebreid
en ook de bedevaart
van Saint-Léonard-de-Noblat.
Zondag, de voornaamste feestdag.
Vandaag trekt de processie
door met zorg en liefde
versierde straten en over pleinen
versierd als een baldakijn
van slingers.
Uit alle oorden zijn Leonardusgroepen
naar hier gekomen.
Er wordt gebeden en gezongen.
De stoet trekt door ongeveer
alle straten van het centrum.
Veel toeschouwers genieten
van de kleurige groepen
Onze groep krijgt vaak applaus.
De zon zorgt voor de warmte.
Soms een beetje te veel.
Tenslotte komen we aan bij
een hellend grasveld met
een kiosk.
Hierop wordt de openluchtdienst
gevierd met de bisschop,
geestelijken en koorleden.
Iedereen zoekt een plekje in de
schaduw na de warme tocht
door het stadje.
Het Leonardusgilde uit
Beek en Donk is present.
Hulde aan het gilde
op deze bijzondere dag.
Al twee dagen hier.
Het vliegt voorbij.
De band tussen de gildeleden
is door deze reis hechter geworden.
Samen met de vrienden
Na de dienst worden alle groepen
verwacht in de Sporthal voor
een hapje en een drankje.
Pierre Stroecken onze bemiddelaar
in alle noden nodigt ons uit
op zijn huisadres aan de andere kant
van Saint-Léonard-de-Noblat.
Vlakbij is een mooi klein
grasveldje met een prachtige ceder.
Hier wordt de vendelgroet
gebracht aan Pierre en aan Joke zijn vrouw.
Pierre krijgt het muurreliëf,
een tegel met afbeelding
van Leonardus van de Donk aangeboden
en daarna is Pierre voor eeuwig lid van ons Gilde.
Dat wordt zeer op prijs gesteld.
Ze zijn samen erg blij, Pierre en Joke.
Ten huize van drinken we nog een glaasje.
De moestuin wordt bewonderd.
’t Is ook een plaatje.
De garagemuur is bedekt met rode rozen.
Even warm is hier de ontvangst.
Om tien uur terug naar Foyer Jean XXIII.
Morgenvroeg om acht uur startklaar.
Het weer zat ons geweldig mee,
al was het warm en dorstig.
Het belangrijkste is onze
eigen beleving van deze
bedevaart in harmonie
met elkaar.
Ook dankbaar voor alles
wat ons gegeven is.
Er moest toch veel geregeld worden.
De heilige Leonardus wenste ieder
vrede en goedheid.
Dat wens ik ook iedereen
van harte toe.
Bewaar deze gedachte
als dankbare herinnering
aan de reis-bedevaart
naar Saint-Léonard-de-Noblat.
Jo van der Heijden.
Franklin De Conick.
Laatst bewerkt op 30 mei 2009, 07:36. Geplaatst op 9 mei 2009, 21:29.