1422Onze Gildepastor Franklin De Coninck
Noveengebed
Goede God, door uw Zoon Jezus heeft U veel wonderen verricht:
blinden konden weer zien en lammen lopen, melaatsen genazen en
doven konden weer horen, doden stonden op en aan armen werd de
Blijde Boodschap verkondigd. Ook de apostelen hebben in de naam
van Jezus veel wonderen gedaan.
Leonardus volgde hen na. Hij leefde vanuit de Blijde Boodschap.
Hij stond open voor mensen in nood. Hij hielp hen naar lichaam en ziel.
Vele gevangenen wist hij te bevrijden.
Wij vragen U, hemelse Vader, leer ons de kracht van de voorspraak van de
heilige Leonardus kennen en verleen ons de gunst waarom wij bidden.
( Hier kan de eigen intentie worden genoemd.)
Dit vragen wij U, vertrouwend op de hulp van de heilige Leonardus en
in de naam van Jezus Christus die ons leerde bidden:
Onze Vader...
Beek en Donk maart 2007
St. Leonardus Gilde
Impressie reis Leonardusgilde naar Saint-Léonard-de-Noblat 22 t.e.m. 25 mei 2009
Frisse vroege morgen.
Welkom aan elkaar op het
Piet van Thielplein.
We gaan op weg.
Het gras is nat,
mist hangt om de koeien,
rustig grazend.
De natuur laat het weelderige
groen in alle mogelijke
groentinten zien.
De morgenzon legt er haar
glans over.
De morgenwijding
geleid door Franklin legt
een glans over onze groep
in de vorm van bezinningswoorden.
Nu is de reis echt begonnen.
Het landschap schuift voorbij.
Antwerpen blijft op afstand.
Wisselen van bestuurder.
Dwars door België.
Via Arras of Atrecht rijden
we Frankrijk binnen.
Witte margrieten wuiven in de wind,
klaproosjes sieren de groene bermen.
Rondweg Parijs.
Enorme gebouwen.
Een ring van snelwegen.
In de verte groeten we
de Eiffeltoren en de Sacré Coeur.
Verder naar het zuiden.
Fel gele brem glanst in de zon
omringd door malse groene
struiken en bomen.
Alsof we midden over
de wereld rijden,
naar de einder,
die steeds verder wijkt.
Aan weerszijden een licht
ritmisch golvend landschap,
bomen, bossen, hoge taluds,
graslanden met grazend vee.
Onze huisbus is ons verblijf
voor vandaag.
Onze eigen dames zorgen
voor de catering.
De service is af,
onze dank welgemeend.
De sfeer is, zoals de sfeer
van ons gilde moet zijn.
De zon inspireert de stemming
en verwarmt hart en geest.
We genieten van het voorbij
glijdende wisselende landschap.
Licht en schaduw spelen
langs de hellingen.
Dat doet een mens goed.
Het schept vrede.
Deze eerste dag van onze bedevaart
naar Saint-Léonard-de-Noblat
is een geschenk.
Ons verblijf bij de Zusters is sober
en toch komen we niets tekort,
kloosterkamer,
bloemetjesbehang,
goed bed
en zelfs een bidstoel.
Grote oude mooie bomen
zoals een rode en een groene beuk
houden ons gezelschap.
Grote violette bloemen
van de clematis tegen de
rotsachtige muur
laten zich bewonderen.
De kerk van Saint-Léonard-de-Noblat
nodigt ons uit
binnen haar eeuwenoude muren.
Hier bevindt zich het
graf van de Heilige.
De ketenen als symbool
van de bevrijding
hangen boven de tombe.
Ons verblijf in deze omgeving
bevrijdt ons even van
onnodige beslommeringen.
Samen zittend aan een lange tafel
genieten we van een drankje.
Het hele plein is uitbundig
versierd met lange kleurige
slingers ter ere van de
processie, die elke zeven jaar
gehouden wordt.
Een dankbare traditie.
Veel pelgrims,
veel bezoekers
Goed voor de bekendheid
van het stadje.
Zondagmorgen.
Een korte historische wandeling
door het stadje.
Delen van een oude stadsmuur
en een stadspoort.
Op meerdere plaatsen
troont de heilige Leonardus.
In de elfde eeuw kreeg de stad
grotere bekendheid, doordat
deze plaats op de route
kwam te liggen naar Santiago de Compostella.
Het aantal pelgrims groeide.
De kerk werd steeds uitgebreid
en ook de bedevaart
van Saint-Léonard-de-Noblat.
Zondag, de voornaamste feestdag.
Vandaag trekt de processie
door met zorg en liefde
versierde straten en over pleinen
versierd als een baldakijn
van slingers.
Uit alle oorden zijn Leonardusgroepen
naar hier gekomen.
Er wordt gebeden en gezongen.
De stoet trekt door ongeveer
alle straten van het centrum.
Veel toeschouwers genieten
van de kleurige groepen
Onze groep krijgt vaak applaus.
De zon zorgt voor de warmte.
Soms een beetje te veel.
Tenslotte komen we aan bij
een hellend grasveld met
een kiosk.
Hierop wordt de openluchtdienst
gevierd met de bisschop,
geestelijken en koorleden.
Iedereen zoekt een plekje in de
schaduw na de warme tocht
door het stadje.
Het Leonardusgilde uit
Beek en Donk is present.
Hulde aan het gilde
op deze bijzondere dag.
Al twee dagen hier.
Het vliegt voorbij.
De band tussen de gildeleden
is door deze reis hechter geworden.
Samen met de vrienden
Na de dienst worden alle groepen
verwacht in de Sporthal voor
een hapje en een drankje.
Pierre Stroecken onze bemiddelaar
in alle noden nodigt ons uit
op zijn huisadres aan de andere kant
van Saint-Léonard-de-Noblat.
Vlakbij is een mooi klein
grasveldje met een prachtige ceder.
Hier wordt de vendelgroet
gebracht aan Pierre en aan Joke zijn vrouw.
Pierre krijgt het muurreliëf,
een tegel met afbeelding
van Leonardus van de Donk aangeboden
en daarna is Pierre voor eeuwig lid van ons Gilde.
Dat wordt zeer op prijs gesteld.
Ze zijn samen erg blij, Pierre en Joke.
Ten huize van drinken we nog een glaasje.
De moestuin wordt bewonderd.
’t Is ook een plaatje.
De garagemuur is bedekt met rode rozen.
Even warm is hier de ontvangst.
Om tien uur terug naar Foyer Jean XXIII.
Morgenvroeg om acht uur startklaar.
Het weer zat ons geweldig mee,
al was het warm en dorstig.
Het belangrijkste is onze
eigen beleving van deze
bedevaart in harmonie
met elkaar.
Ook dankbaar voor alles
wat ons gegeven is.
Er moest toch veel geregeld worden.
De heilige Leonardus wenste ieder
vrede en goedheid.
Dat wens ik ook iedereen
van harte toe.
Bewaar deze gedachte
als dankbare herinnering
aan de reis-bedevaart
naar Saint-Léonard-de-Noblat.
Jo van der Heijden.
Franklin De Conick.
Laatst bewerkt op 30 mei 2009, 07:36. Geplaatst op 9 mei 2009, 21:29.Volgende »
Impressie reis Leonardusgilde naar Saint-Léonard-de-Noblat 22 t.e.m. 25 mei 2009
Frisse vroege morgen.
Welkom aan elkaar op het
Piet van Thielplein.
We gaan op weg.
Het gras is nat,
mist hangt om de koeien,
rustig grazend.
De natuur laat het weelderige
groen in alle mogelijke
groentinten zien.
De morgenzon legt er haar
glans over.
De morgenwijding
geleid door Franklin legt
een glans over onze groep
in de vorm van bezinningswoorden.
Nu is de reis echt begonnen.
Het landschap schuift voorbij.
Antwerpen blijft op afstand.
Wisselen van bestuurder.
Dwars door België.
Via Arras of Atrecht rijden
we Frankrijk binnen.
Witte margrieten wuiven in de wind,
klaproosjes sieren de groene bermen.
Rondweg Parijs.
Enorme gebouwen.
Een ring van snelwegen.
In de verte groeten we
de Eiffeltoren en de Sacré Coeur.
Verder naar het zuiden.
Fel gele brem glanst in de zon
omringd door malse groene
struiken en bomen.
Alsof we midden over
de wereld rijden,
naar de einder,
die steeds verder wijkt.
Aan weerszijden een licht
ritmisch golvend landschap,
bomen, bossen, hoge taluds,
graslanden met grazend vee.
Onze huisbus is ons verblijf
voor vandaag.
Onze eigen dames zorgen
voor de catering.
De service is af,
onze dank welgemeend.
De sfeer is, zoals de sfeer
van ons gilde moet zijn.
De zon inspireert de stemming
en verwarmt hart en geest.
We genieten van het voorbij
glijdende wisselende landschap.
Licht en schaduw spelen
langs de hellingen.
Dat doet een mens goed.
Het schept vrede.
Deze eerste dag van onze bedevaart
naar Saint-Léonard-de-Noblat
is een geschenk.
Ons verblijf bij de Zusters is sober
en toch komen we niets tekort,
kloosterkamer,
bloemetjesbehang,
goed bed
en zelfs een bidstoel.
Grote oude mooie bomen
zoals een rode en een groene beuk
houden ons gezelschap.
Grote violette bloemen
van de clematis tegen de
rotsachtige muur
laten zich bewonderen.
De kerk van Saint-Léonard-de-Noblat
nodigt ons uit
binnen haar eeuwenoude muren.
Hier bevindt zich het
graf van de Heilige.
De ketenen als symbool
van de bevrijding
hangen boven de tombe.
Ons verblijf in deze omgeving
bevrijdt ons even van
onnodige beslommeringen.
Samen zittend aan een lange tafel
genieten we van een drankje.
Het hele plein is uitbundig
versierd met lange kleurige
slingers ter ere van de
processie, die elke zeven jaar
gehouden wordt.
Een dankbare traditie.
Veel pelgrims,
veel bezoekers
Goed voor de bekendheid
van het stadje.
Zondagmorgen.
Een korte historische wandeling
door het stadje.
Delen van een oude stadsmuur
en een stadspoort.
Op meerdere plaatsen
troont de heilige Leonardus.
In de elfde eeuw kreeg de stad
grotere bekendheid, doordat
deze plaats op de route
kwam te liggen naar Santiago de Compostella.
Het aantal pelgrims groeide.
De kerk werd steeds uitgebreid
en ook de bedevaart
van Saint-Léonard-de-Noblat.
Zondag, de voornaamste feestdag.
Vandaag trekt de processie
door met zorg en liefde
versierde straten en over pleinen
versierd als een baldakijn
van slingers.
Uit alle oorden zijn Leonardusgroepen
naar hier gekomen.
Er wordt gebeden en gezongen.
De stoet trekt door ongeveer
alle straten van het centrum.
Veel toeschouwers genieten
van de kleurige groepen
Onze groep krijgt vaak applaus.
De zon zorgt voor de warmte.
Soms een beetje te veel.
Tenslotte komen we aan bij
een hellend grasveld met
een kiosk.
Hierop wordt de openluchtdienst
gevierd met de bisschop,
geestelijken en koorleden.
Iedereen zoekt een plekje in de
schaduw na de warme tocht
door het stadje.
Het Leonardusgilde uit
Beek en Donk is present.
Hulde aan het gilde
op deze bijzondere dag.
Al twee dagen hier.
Het vliegt voorbij.
De band tussen de gildeleden
is door deze reis hechter geworden.
Samen met de vrienden
Na de dienst worden alle groepen
verwacht in de Sporthal voor
een hapje en een drankje.
Pierre Stroecken onze bemiddelaar
in alle noden nodigt ons uit
op zijn huisadres aan de andere kant
van Saint-Léonard-de-Noblat.
Vlakbij is een mooi klein
grasveldje met een prachtige ceder.
Hier wordt de vendelgroet
gebracht aan Pierre en aan Joke zijn vrouw.
Pierre krijgt het muurreliëf,
een tegel met afbeelding
van Leonardus van de Donk aangeboden
en daarna is Pierre voor eeuwig lid van ons Gilde.
Dat wordt zeer op prijs gesteld.
Ze zijn samen erg blij, Pierre en Joke.
Ten huize van drinken we nog een glaasje.
De moestuin wordt bewonderd.
’t Is ook een plaatje.
De garagemuur is bedekt met rode rozen.
Even warm is hier de ontvangst.
Om tien uur terug naar Foyer Jean XXIII.
Morgenvroeg om acht uur startklaar.
Het weer zat ons geweldig mee,
al was het warm en dorstig.
Het belangrijkste is onze
eigen beleving van deze
bedevaart in harmonie
met elkaar.
Ook dankbaar voor alles
wat ons gegeven is.
Er moest toch veel geregeld worden.
De heilige Leonardus wenste ieder
vrede en goedheid.
Dat wens ik ook iedereen
van harte toe.
Bewaar deze gedachte
als dankbare herinnering
aan de reis-bedevaart
naar Saint-Léonard-de-Noblat.
Jo van der Heijden.
Franklin De Conick.
Laatst bewerkt op 30 mei 2009, 07:36. Geplaatst op 9 mei 2009, 21:29.