1422Onze Gildepastor Franklin De Coninck
Noveengebed
Goede God, door uw Zoon Jezus heeft U veel wonderen verricht:
blinden konden weer zien en lammen lopen, melaatsen genazen en
doven konden weer horen, doden stonden op en aan armen werd de
Blijde Boodschap verkondigd. Ook de apostelen hebben in de naam
van Jezus veel wonderen gedaan.
Leonardus volgde hen na. Hij leefde vanuit de Blijde Boodschap.
Hij stond open voor mensen in nood. Hij hielp hen naar lichaam en ziel.
Vele gevangenen wist hij te bevrijden.
Wij vragen U, hemelse Vader, leer ons de kracht van de voorspraak van de
heilige Leonardus kennen en verleen ons de gunst waarom wij bidden.
( Hier kan de eigen intentie worden genoemd.)
Dit vragen wij U, vertrouwend op de hulp van de heilige Leonardus en
in de naam van Jezus Christus die ons leerde bidden:
Onze Vader...
Beek en Donk maart 2007
St. Leonardus Gilde
Gebedsdienst 18 juni 2011
Jan Huijbers 50 jaar gildebroeder
Gilde Sint Leonardus Anno 1422 Beek en Donk
Woord en Gebed - Brood en Wijn
Agapè-viering ter gelegenheid van Jan Huijbers 50 jaar gildebroeder
bij hem thuis in Keldonk op 18 juni 2011
Kleine processie
Het beeld en de boeien van Sint Leonardus, de bijbel en
brood en wijn worden in het midden gebracht
Lied: Toen Jezus was gekomen (t. H. Oosterhuis, m. God groet u)
De Heer die ongezien Toen is Hij trouw gebleven
in deemoed tot ons kwam, de weg is hij gegaan.
die om ons vlees te dienen Hij gaf als brood zijn leven,
de zonden op zich nam, Hij heeft de dood weerstaan.
Hij werd bekoord om koning Verlos ons van het kwade,
in plaats van knecht te zijn, o Heer en maak het waar
Jeruzalem zijn woning, dat wij met U gedoopt zijn
een aardse heerschappij. ten dienste van elkaar.
Welkom en kruisteken
Pastor-diaken:
Welkom gildebroeders en gildezusters, welkom vrienden, welkom op de eerste plaats aan jou gouden gildebroeder Jan en jou gildezuster Maria, Jans echtgenote en toeverlaat, welkom aan jullie hun kinderen en kleinkinderen en aan jullie hun vrienden.
In de lezing uit het levensverhaal van Leonardus zullen we horen, dat Leonardus in een woud vier mijlen van Limoges een kluis bouwde. Wat zal het daar toen stil en groen geweest zijn, een omgeving die hem tot gebed en Godservaring bracht. Aan die plek moet ik denken nu wij hier op jullie erf bijeen zijn, Jan en Maria, ook een groene plaats met veel bloemen, vogels en vissen, een kluis, een oase 
in het jachtige leven van deze tijd, elf eeuwen na Leonardus. Het is voor ons een voorrecht hier met jullie te mogen vieren. We willen dat doen in alle eenvoud zoals de christenen van het eerste uur dat deden in een agapè-viering.
Agapè betekent liefdesmaaltijd. Jezus’ volgelingen van het eerste uur kwamen samen in een van hun huizen, dan eens hier dan eens daar, ze dankten God en deelden hun voedsel en drank, brood en wijn. Dat willen wij vandaag ook doen.
Bij de intredeprocessie voerden we met ons mee sprekende tekenen: het brood en de wijn, een Bijbelboek, het beeld van Leonardus en een ketting. Als Leonardus wordt afgebeeld houdt hij een ketting vast. Dat herinnert ons aan zijn liefde voor gevangenen. Hij droeg zorg voor hen en wist sommigen van hen te bevrijden. Vrij zijn, we willen het allemaal zo graag, maar soms zitten we vast letterlijk of figuurlijk of hebben we zorg om anderen die nog veel vaster zitten in gevangenissen, huizen van bewaring of kampen, terecht of onterecht. Wij, de mensen van planeet Aarde, hebben met de natuur die ons omringt nog veel bevrijding nodig.
Laten we om vergeving vragen omdat wij, mensen die geroepen zijn en om vrij te zijn en vrij te maken, daarin van tijd tot tekort schieten. Laten wij dat doen met een gebed uit de Leonarduskerk van St. Léonard de Noblat in Frankrijk.
Gebed om bevrijding (Leonarduskerk te Noblat)
Allen: Heer onze God, Gij hebt aan de heilige Leonardus de gave geschonken om gevangenen te bevrijden. Verleen ons op zijn voorspraak te worden bevrijd van alles wat ons leven beknelt. Wij zijn gevangen in de boeien van de zonde, maak ons, op voorspraak van Sint Leonardus, tot vrije mensen door de vergeving die Gij ons schenkt en geef dat wij anderen kunnen vergeven. Dat vragen wij U door Jezus Christus Uw zoon, onze Heer, die leeft en heerst door de eeuwen der eeuwen. Amen
Boeien worden geopend
De in de processie meegebrachte ketting wordt verbroken
Vredeswens
Uit het levensverhaal van Sint Leonardus (H. van Hertum, 1873)
De H. Leonardus was een der drie duizend edellieden, welke zich met den frankischen koning Clovis na de wondervolle overwinning te Tolbiac tot het christendom bekeerden. Hij bleef na zijne bekeering nog eenigen tijd aan het hof en in de dienst van den vorst, maar hoorde in zijn binnenste de stem, die hem naar de eenzaamheid riep, hoe langer zoo luider spreken. Eerst begaf hij zich onder de leiding van den H. Remigius, den beroemden bisschop van Reims, uit wiens hand hij het doopsel ontvangen had; later vertrok hij, omdat hij te Reims nog te veel bekenden aantrof, naar Orleans, waar de H. abt Maximinus hem in zijn klooster opnam. Na diens dood vestigde Leonardus zich in een woud, vier mijlen van Limoges. Op eene plaats, Noblac geheeten, bouwde hij zich eene kluis en begon er dat leven van strenge boetvaardigheid, waarin hij tot zijn dood toe volhardde. Nu en dan verliet hij zijne eenzaamheid om in den omtrek mensen tot berouw en boete te vermanen. Zijne woorden maakten een diepen indruk en bragten velen op den goeden weg terug; enigen zelfs smeekten, dat zij hem mogten volgen en rondom zijne kluis en naar zijn voorbeeld den Heer dienen. Zoo ontstond eene vereeniging van vrome mannen, die later onder een eigen regel in de abdij van St. Leonard de Noblac te zamen woonden.
Koning Clovis koesterde steeds voor zijn vroegeren hoveling den grootsten eerbied en liet niet na hem dit bij iedere gelegenheid op de ondubbelzinnigste wijze te doen blijken. Meermalen bezocht hij hem in zijne kluis, vroeg hem dan raad in gewigtige zaken en smeekte hem bij het afscheid dringend voor hem en zijn rijk te willen bidden. Bij een dezer bezoeken gaf hij hem een groot deel van het bosch, waarin zijne kluis stond, ten geschenke. In zijne laatste levensjaren wijdde de H. Leonardus zich aan een werk, dat onder de ligchamelijke werken van barmhartigheid eene schoone plaats inneemt: het bezoeken der gevangenen. Hij wist deze ongelukkigen te vertroosten, tot geduld op te wekken en vooral te bekeeren. De verstoktste booswichten konden op den duur geen weerstand bieden aan zijn liefderijke vermaningen; zij beweenden hunne zonden en droegen in den geest van ware boetvaardigheid de straffen, die zij voor hunne misdaden verdiend hadden. Niet zelden gebeurde het, dat de heilige door zijne voorspraak bij den koning voor eenige hunner de vrijheid verkreeg en dan bleef hij met al de zorg van een goeden vader over hen waken, opdat zij aan hunne voornemens getrouw den regten weg zouden blijven bewandelen. Den 6 november van het jaar 559 is de H. Leonardus in de Heer ontslapen.
Uit: Levens der heiligen voor alle dagen des jaars, bewerkt door H.W.J. van Hertum, R.K. Priester, blz. 617-618, uitgegeven te ‘s – Hertogenbosch, 1873
Lied: De Geest des Heren (t. H. Oosterhuis, m. Gelukkig is het land)
De Geest des Heren heeft
een nieuw begin gemaakt,
in al wat groeit en leeft
zijn adem uitgezaaid.
De Geest van God bezielt
wie koud zijn en versteend,
herbouwt wat is vernield,
maakt een wat is verdeeld.
Wij zijn in Hem gedoopt
Hij zalft ons met zijn vuur.
Hij is een bron van hoop
in alle dorst en duur.
Wie weet vanwaar Hij komt
wie wordt zijn licht gewaar?
Hij opent ons de mond
en schenkt ons aan elkaar.
Uit het evangelie volgens Lucas (19, 1-10)
Zacheüs
Jezus ging Jericho in en trok door de stad. Er was daar een man die Zacheüs heette, een rijke hoofdtollenaar. Hij wilde Jezus zien, om te weten te komen wat voor iemand het was, maar dat lukte hem niet vanwege de menigte, want hij was klein van stuk.
Daarom liep hij snel vooruit en klom in een vijgenboom om Jezus te kunnen zien wanneer hij voorbijkwam.
Toen Jezus daar langskwam keek hij naar boven en zei: “Zacheüs, kom vlug naar beneden, want vandaag moet ik in jouw huis verblijven.” Zacheüs kwam meteen naar beneden en ontving Jezus vol vreugde bij zich thuis.
Allen die dit zagen, zeiden morrend tegen elkaar: “Hij is het huis van een zondig mens binnengegaan om onderdak te vinden voor de nacht.” Maar Zacheüs was gaan staan en zei tegen de Heer: “Kijk, Heer, de helft van mijn bezittingen geef ik aan de armen, en als ik iemand iets heb afgeperst vergoed ik het viervoudig.”
Jezus zei tegen hem: “Vandaag is dit huis redding ten deel gevallen, want ook hij is een zoon van Abraham. De Mensenzoon is gekomen om te zoeken en te redden wat verloren was.”
Overweging
Jan, je bent 50 jaar gildebroeder, lid van het Donkse Sint Leonardusgilde. Erevoorzitter ben je nu en koning, want schieten doe je nog als de beste.
Al doe ik nu enkele jaartjes mee als gildebroeder, het is niks vergeleken bij jouw 50 jaren. Ik ken je, maar van die jaren daarvoor weet ik niet veel. Ik heb bij jou alleen het topje van de ijsberg gezien en dat is al heel wat.
Ik was laatst bij jou en Maria ter voorbereiding van deze Agapè-viering. Samen gezellig aan de koffie en buurten maar. Maria, jij schoof me een paar fotoalbums toe en ik zag de oude tijd een beetje voor mij tot leven komen. Stoer hoor, Jan, jij op het paard. Ik mocht ook je sjerp bekijken, wat een onderscheidingstekens zitten erop gespeld. Ik herinner me een hele mooie met een zilveren leeuwtje. “Op mijn feest doe ik mijn sjerp om”, sprak je, de koningsketen kan wel even afblijven, want ik ben gildebroeder. Dat wil ik laten zien.”
Ja Jan, gildebroeder zijn is niet zomaar een hobby voor je, iets dat er bij doet, nee, voor jou is gildebroeder zijn een deel van jezelf geworden. Door het leven gaan zonder gildebroederschap kun je jezelf gewoonweg niet voorstellen. Ik raad ieder van ons aan nog eens het artikel te lezen in de Nieuwsbrief dat gildebroeder Cees geschreven heeft. Volgens mij slaat hij de spijker precies op de kop, zoals hij jou beschrijft.
Gildebroeder zijn is een roeping die de ene broeder wat luchtiger opneemt en de andere wat ernstiger, zoals jij, Jan. Het is goed, zeg ik, dat er in ons gilde mensen zijn die uitgroeien tot figuren naar wie je opkijkt, die waar maken wat zo droog in het huishoudelijk reglement, bijna terloops, vermeld wordt, die het ideaal belichamen dat daar in bijlage 1 opgeschreven staat.
Ik lees:
“In eerste instantie is iedereen binnen het gilde Sint Leonardus gildebroeder. Een gildebroeder kan het best omschreven worden als een mens die anderen wil helpen, vooral in het gilde. Spontaan, zonder er geld voor te vragen. Of zoals de gilden het zelf zeggen: dienstbaarheid, ongevraagd en onbetaald. Tot uw dienst graag gedaan. Ten eerste binnen het gilde zelf. En ten tweede als collectief voor de samenleving. Het is de naar binnen en naar buitengerichte beschuttende functie van het gilde, aloud maar nog steeds een levende gedachte.”
Een gedachte die jou dierbaar is, Jan, en die je steeds opnieuw getracht hebt in daden om te zetten en dat erkennen wij en daarvoor zijn we je dankbaar.
Jan, je hebt zelf de omslag van het liturgieboekje gemaakt, samen met je zoon, en je hebt er als thema van deze viering het woord broederschap op gezet. Of ik dat goed vond? Ja, natuurlijk, maar ik zat toch wel even in mijn rats, want ik had in het boekje dat al af was meer als thematiek bevrijding gezocht en gevonden. Maar als we er nog eens goed met elkaar over nadenken, dan horen broederschap en bevrijding bij elkaar, ze roepen elkaar op en versterken elkaar. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille.
Het is makkelijk, te gemakkelijk, om te zeggen, dat je iemands broeder bent of wilt zijn, of dat iemand je broer is, maar als het bij zeggen blijft stelt die uitspraak niet veel voor. Pas als je echts iets voor een ander doet word je een broeder, een zuster. Praatjes vullen geen gaatjes.
Leonardus werd een medebroeder van mensen door hen gastvrij te ontvangen in zijn kluis, ze eten en drinken aan te bieden en een bed voor de nacht. Leonardus was een medebroeder van gevangenen.
We hoorden het zojuist voorlezen door onze hoofdman Geert-Jan.
Leonardus zocht ze op in hun cel, knoopte het gesprek aan, gaf hun het gevoel dat ze mensen waren en bleven, meer dan de moeite waard ook in die cel met het blok aan hun been, de ketting om hun polsen. Door zijn durf, zijn inzet liet hij zien dat hij om hen gaf, getuigde hij dat God van hen hield ondanks alles. Sommigen herkregen door zijn toedoen de vrijheid en ook dan bleef hij hen trouw om ze op het rechte pad te houden. Ook gevangen horen erbij, dat droeg Leonardus uit.
Leonardus is geloofwaardig als broeder van mensen, omdat hij niet in mooie woorden bleef steken, maar zich daadwerkelijk inzette. Hij was een bevrijdend mens.
Jezus nodigde zichzelf uit bij Zacheüs.
Hij zei “Zacheüs, ik kom vanavond bij je eten.”
Daarmee verloste Hij de kleine, rijke, gehate man die in de boom klom, uit zijn gevangenschap, zijn isolement. Zacheüs lag er in de Joodse gemeenschap uit, vrome mensen meden hem als de pest, die overloper naar de Romeinen die bij het innen van de belastingen, dat was zijn taak, de mensen veel te veel geld uit de zak klopte. Hij was schatrijk geworden over de ruggen van anderen, maar arm aan waardering van de mensen om hem heen.
Eenzaam was hij geworden.
Jezus trekt zich niets aan van die mensen in Jericho, Hij gaat naar Zacheüs toe, ook al vinden sommigen Hem daardoor ook een zondaar. Maar kijk eens wat er met Zacheüs gebeurt. Hij is zo blij met het bezoek van Jezus, die bij hem eten wil, dat hij een ander mens wordt, een bevrijd mens, die de mensen die hij heeft afgezet, hun geld met een dikke rente wil teruggeven en met de armen zijn overvloed wil delen. Zacheüs hoort er weer bij, de droeve stemming is verdwenen, het is feest.
Zo hebben Jezus en Leonardus de ware broederschap uitgedragen, niet de broederschap van de woorden maar van de daden.
Ik zou willen zeggen, met verwijzing naar Jezus’ verhaal van de barmhartige Samaritaan: je hebt pas broeders en zusters als jij jezelf tot een broeder of zuster van anderen weet te maken.
Lieve mensen, wij zijn hier vandaag als broeders en zusters bijeen rond onze gouden gildebroeder Jan en onze gouden gildezuster Maria, want zij stond hem al die jaren ter zijde.
Zij was en is zijn steun en toeverlaat.
Het is feest Jan, vijftig jaar bij het Leonardusgilde zijn, dat je dat mag meemaken, dat is toch een groot geschenk voor jou en voor ons. Maar het is nog niet gedaan, je gaat er nog geen punt achter zetten, nog lang niet, want gildebroeder zijn is in jou vlees en bloed geworden. Hoe kunnen wij dit beter vieren, dan door brood dat leven geeft en wijn die vrolijk maakt zo aanstonds met elkaar te delen. We zijn hier samen zoals eertijds Jezus en Zacheüs en zijn gasten. Het is vandaag een geweldig feest van broederschap en zusterschap, want die twee staan op gelijke hoogte, zijn twee evenwaardige verschijningsvormen van wat we door onze geboorte hebben meegekregen, dat we allemaal kinderen van God zijn, die ons zo graag ziet, kinderen van zijn grote gezin, broers en zussen van elkaar.
Amen
Geloofsbelijdenis
Allen: Wij geloven in God die van ons houdt
en dat laat zien
in de gewone dingen van elke dag:
in een korenbloem in het veld,
in een glimlach van een kind,
in muziek die ons ontroert,
in mensen die wij boeiend vinden.
Wij geloven in Jezus,
die ons de weg laat zien
naar een samenleving
waarin elke mens zich thuis voelt.
Wij geloven in zijn liefde,
die sterker is dan onze twijfel en onmacht,
in zijn vergeving,
als wij ons van Hem en elkaar afkeren.
Wij geloven in de Geest van Jezus,
die ons aanmoedigt en kracht geeft
om licht en warmte te zijn in het leven van anderen. Amen
Voorbede
Laten we bidden om vrede en vriendschap wereldwijd, dat mensen van overal elkaar met respect behandelen, dat zij elkaar zien en eren als Gods eigen kinderen, leden van hetzelfde grote gezin.
Laat ons zingend bidden…
Laten we bidden dat wij hier bijeen de eeuwenoude tradities van het Donkse Leonardusgilde mogen koesteren en op eigentijdse wijze uitdragen.
Laat ons zingend bidden…
Laten we bidden dat in onze samenleving en in de Brabantse gildes de band tussen de generaties bewaard blijft en versterkt wordt.
Laat ons zingend bidden…
Laten we bidden, dat ons Leonardusgilde meer en meer een oefenplaats mag zijn van broeder- en zusterschap in de praktijk.
Dat wij, gildebroeders en gildezusters, meer en meer mensen worden naar het voorbeeld van Jezus en Leonardus, hartelijk en dienstbaar.
Laat ons zingend bidden…
Laten we bidden uit dankbaarheid voor al het goede dat onze gildebroeder Jan Huijbers onder ons tot stand heeft gebracht, vragen wij God dat hij vandaag ten volle mag genieten samen met Maria, zijn kinderen en kleinkinderen en alle die hem lief zijn, van zijn gouden gildejubileum.
Laat ons zingend bidden…
Laten we bidden voor gouden gildebroeder Richard van der Heijden die wij aan het begin van dit jaar uit handen moesten geven, dat hij nu voor altijd rust en geluk gevonden mag hebben bij U, onze God.
En bidden wij ook voor allen die om zijn dood rouwen, dat ze getroost mogen worden en kracht ontvangen om samen verder te gaan.
Laat ons zingend bidden…
Laten we bidden voor alle gestorven gildebroeders en -zusters, dat wij aan hen blijven denken en hun gedachtenis eren, dat de verbondenheid tussen aarde en hemel ons mag inspireren.
Laat ons zingend bidden…
Laten we een ogenblik in stilte bidden, dat God naar ons gebed wil luisteren.
……………………..
Laat ons zingend bidden…
Lied
Waar liefde mensen samenvoegt
worden stenen een paleis,
de kille straat een lentetuin,
de hel een paradijs
Refrein
Een land van licht en zonneschijn,
een haard waar men zich warmt:
een overvolle beker wijn,
een mens die je omarmt
De deur roept je een welkom toe,
een stoel staat voor je klaar;
de tafel is gastvrij gedekt,
een heerlijk avondmaal
Refrein
Tafelgebed door allen
Waar Jezus aanwezig was, 
werden blinden de ogen geopend,
konden doven weer horen,
werden lammen op de been gezet.
Hij opende harten,
mensen lieten zich raken.
Gods Geest
ging als een windvlaag door de wereld.
Jezus ging vaak met mensen aan tafel,
met goede en kwade, met arme en rijke,
zonder onderscheid.
Hij deelde met hen het brood en de wijn.
Hij deelde met hen het leven.
Toen zijn dagen ten einde liepen,
nodigde Hij nog eenmaal zijn vrienden uit.
Hij deelde met hen zijn liefde:
Hij waste hun de voeten, Hij gaf hun te eten en te drinken.
Dit was Jezus de Dienaar van God en mensen.
Ten teken van onze trouw aan elkaar,
ten teken van onze trouw aan U, God,
die ons tot Vader bent,
willen wij delen van ons brood,
willen wij samen drinken onze wijn,
gildebroeders en –zusters onder elkaar,
en wij spreken U aan met de woorden van Jezus uw Zoon.
Onze Vader
Brood en wijn gedeeld
Hulde aan Leonardus
Maria plaatst bloemen bij het Leonardusbeeld
Zegen voor allen
Leonarduslied
Leonardus, u ter ere,
klinke luid ons jubellied!
Trouwe dienaar van den Heere,·
neen, gij smaadt ons zangen niet. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,···
aanhoor ons lofgedicht
Uw beeld zij ons een licht,·
dat ons ten hemel richt
Lange jaren, honderdtallen,
hield de Donk Sint Leendert hoog.
’t Volk, dat u te voet kwam vallen,
hief gelovig ‘t hart omhoog. (2x) ·
Steeds in breder, breder scharen
trokken pelgrims naar de Donk
Heind’ en verre klonk de mare
van ‘tgeen hun Sint Leendert schonk (2x)
Leonardus, rouw en smarte
brak voor ’t Donkse kerkje aan.
Alles viel, - in Donkse harten
bleef uw naam geschreven staan (2x)
Refrein
Op den puinhoop waar zij knielden
bouwde straks het nageslacht.
Hun geloof dat ons bezielde
heeft deez’ kerk tot stand gebracht. (2x)
Goede Jezus, hemelkoning,
Hoor ons danklied, hoor ons bee.
Zegen Leonardus’ woning,
geef zijn volk geluk en vree. (2x)
Leonardus, Schutspatrone,
geeft dat wij u hier beneen
trouw vereren en Gods Zone
loven door al d’ eeuwen heen. (2x)
Laatst bewerkt op 22 juni 2011, 22:30. Geplaatst op 22 juni 2011, 21:26.Volgende »« Vorige
Gebedsdienst 18 juni 2011
Jan Huijbers 50 jaar gildebroeder
Gilde Sint Leonardus Anno 1422 Beek en Donk
Woord en Gebed - Brood en Wijn
Agapè-viering ter gelegenheid van Jan Huijbers 50 jaar gildebroeder
bij hem thuis in Keldonk op 18 juni 2011
Kleine processie
Het beeld en de boeien van Sint Leonardus, de bijbel en
brood en wijn worden in het midden gebracht
Lied: Toen Jezus was gekomen (t. H. Oosterhuis, m. God groet u)
De Heer die ongezien Toen is Hij trouw gebleven
in deemoed tot ons kwam, de weg is hij gegaan.
die om ons vlees te dienen Hij gaf als brood zijn leven,
de zonden op zich nam, Hij heeft de dood weerstaan.
Hij werd bekoord om koning Verlos ons van het kwade,
in plaats van knecht te zijn, o Heer en maak het waar
Jeruzalem zijn woning, dat wij met U gedoopt zijn
een aardse heerschappij. ten dienste van elkaar.
Welkom en kruisteken
Pastor-diaken:
Welkom gildebroeders en gildezusters, welkom vrienden, welkom op de eerste plaats aan jou gouden gildebroeder Jan en jou gildezuster Maria, Jans echtgenote en toeverlaat, welkom aan jullie hun kinderen en kleinkinderen en aan jullie hun vrienden.
In de lezing uit het levensverhaal van Leonardus zullen we horen, dat Leonardus in een woud vier mijlen van Limoges een kluis bouwde. Wat zal het daar toen stil en groen geweest zijn, een omgeving die hem tot gebed en Godservaring bracht. Aan die plek moet ik denken nu wij hier op jullie erf bijeen zijn, Jan en Maria, ook een groene plaats met veel bloemen, vogels en vissen, een kluis, een oase in het jachtige leven van deze tijd, elf eeuwen na Leonardus. Het is voor ons een voorrecht hier met jullie te mogen vieren. We willen dat doen in alle eenvoud zoals de christenen van het eerste uur dat deden in een agapè-viering.
Agapè betekent liefdesmaaltijd. Jezus’ volgelingen van het eerste uur kwamen samen in een van hun huizen, dan eens hier dan eens daar, ze dankten God en deelden hun voedsel en drank, brood en wijn. Dat willen wij vandaag ook doen.
Bij de intredeprocessie voerden we met ons mee sprekende tekenen: het brood en de wijn, een Bijbelboek, het beeld van Leonardus en een ketting. Als Leonardus wordt afgebeeld houdt hij een ketting vast. Dat herinnert ons aan zijn liefde voor gevangenen. Hij droeg zorg voor hen en wist sommigen van hen te bevrijden. Vrij zijn, we willen het allemaal zo graag, maar soms zitten we vast letterlijk of figuurlijk of hebben we zorg om anderen die nog veel vaster zitten in gevangenissen, huizen van bewaring of kampen, terecht of onterecht. Wij, de mensen van planeet Aarde, hebben met de natuur die ons omringt nog veel bevrijding nodig.
Laten we om vergeving vragen omdat wij, mensen die geroepen zijn en om vrij te zijn en vrij te maken, daarin van tijd tot tekort schieten. Laten wij dat doen met een gebed uit de Leonarduskerk van St. Léonard de Noblat in Frankrijk.
Gebed om bevrijding (Leonarduskerk te Noblat)
Allen: Heer onze God, Gij hebt aan de heilige Leonardus de gave geschonken om gevangenen te bevrijden. Verleen ons op zijn voorspraak te worden bevrijd van alles wat ons leven beknelt. Wij zijn gevangen in de boeien van de zonde, maak ons, op voorspraak van Sint Leonardus, tot vrije mensen door de vergeving die Gij ons schenkt en geef dat wij anderen kunnen vergeven. Dat vragen wij U door Jezus Christus Uw zoon, onze Heer, die leeft en heerst door de eeuwen der eeuwen. Amen
Boeien worden geopend
De in de processie meegebrachte ketting wordt verbroken
Vredeswens
Uit het levensverhaal van Sint Leonardus (H. van Hertum, 1873)
De H. Leonardus was een der drie duizend edellieden, welke zich met den frankischen koning Clovis na de wondervolle overwinning te Tolbiac tot het christendom bekeerden. Hij bleef na zijne bekeering nog eenigen tijd aan het hof en in de dienst van den vorst, maar hoorde in zijn binnenste de stem, die hem naar de eenzaamheid riep, hoe langer zoo luider spreken. Eerst begaf hij zich onder de leiding van den H. Remigius, den beroemden bisschop van Reims, uit wiens hand hij het doopsel ontvangen had; later vertrok hij, omdat hij te Reims nog te veel bekenden aantrof, naar Orleans, waar de H. abt Maximinus hem in zijn klooster opnam. Na diens dood vestigde Leonardus zich in een woud, vier mijlen van Limoges. Op eene plaats, Noblac geheeten, bouwde hij zich eene kluis en begon er dat leven van strenge boetvaardigheid, waarin hij tot zijn dood toe volhardde. Nu en dan verliet hij zijne eenzaamheid om in den omtrek mensen tot berouw en boete te vermanen. Zijne woorden maakten een diepen indruk en bragten velen op den goeden weg terug; enigen zelfs smeekten, dat zij hem mogten volgen en rondom zijne kluis en naar zijn voorbeeld den Heer dienen. Zoo ontstond eene vereeniging van vrome mannen, die later onder een eigen regel in de abdij van St. Leonard de Noblac te zamen woonden.
Koning Clovis koesterde steeds voor zijn vroegeren hoveling den grootsten eerbied en liet niet na hem dit bij iedere gelegenheid op de ondubbelzinnigste wijze te doen blijken. Meermalen bezocht hij hem in zijne kluis, vroeg hem dan raad in gewigtige zaken en smeekte hem bij het afscheid dringend voor hem en zijn rijk te willen bidden. Bij een dezer bezoeken gaf hij hem een groot deel van het bosch, waarin zijne kluis stond, ten geschenke. In zijne laatste levensjaren wijdde de H. Leonardus zich aan een werk, dat onder de ligchamelijke werken van barmhartigheid eene schoone plaats inneemt: het bezoeken der gevangenen. Hij wist deze ongelukkigen te vertroosten, tot geduld op te wekken en vooral te bekeeren. De verstoktste booswichten konden op den duur geen weerstand bieden aan zijn liefderijke vermaningen; zij beweenden hunne zonden en droegen in den geest van ware boetvaardigheid de straffen, die zij voor hunne misdaden verdiend hadden. Niet zelden gebeurde het, dat de heilige door zijne voorspraak bij den koning voor eenige hunner de vrijheid verkreeg en dan bleef hij met al de zorg van een goeden vader over hen waken, opdat zij aan hunne voornemens getrouw den regten weg zouden blijven bewandelen. Den 6 november van het jaar 559 is de H. Leonardus in de Heer ontslapen.
Uit: Levens der heiligen voor alle dagen des jaars, bewerkt door H.W.J. van Hertum, R.K. Priester, blz. 617-618, uitgegeven te ‘s – Hertogenbosch, 1873
Lied: De Geest des Heren (t. H. Oosterhuis, m. Gelukkig is het land)
De Geest des Heren heeft
een nieuw begin gemaakt,
in al wat groeit en leeft
zijn adem uitgezaaid.
De Geest van God bezielt
wie koud zijn en versteend,
herbouwt wat is vernield,
maakt een wat is verdeeld.
Wij zijn in Hem gedoopt
Hij zalft ons met zijn vuur.
Hij is een bron van hoop
in alle dorst en duur.
Wie weet vanwaar Hij komt
wie wordt zijn licht gewaar?
Hij opent ons de mond
en schenkt ons aan elkaar.
Uit het evangelie volgens Lucas (19, 1-10)
Zacheüs
Jezus ging Jericho in en trok door de stad. Er was daar een man die Zacheüs heette, een rijke hoofdtollenaar. Hij wilde Jezus zien, om te weten te komen wat voor iemand het was, maar dat lukte hem niet vanwege de menigte, want hij was klein van stuk.
Daarom liep hij snel vooruit en klom in een vijgenboom om Jezus te kunnen zien wanneer hij voorbijkwam.
Toen Jezus daar langskwam keek hij naar boven en zei: “Zacheüs, kom vlug naar beneden, want vandaag moet ik in jouw huis verblijven.” Zacheüs kwam meteen naar beneden en ontving Jezus vol vreugde bij zich thuis.
Allen die dit zagen, zeiden morrend tegen elkaar: “Hij is het huis van een zondig mens binnengegaan om onderdak te vinden voor de nacht.” Maar Zacheüs was gaan staan en zei tegen de Heer: “Kijk, Heer, de helft van mijn bezittingen geef ik aan de armen, en als ik iemand iets heb afgeperst vergoed ik het viervoudig.”
Jezus zei tegen hem: “Vandaag is dit huis redding ten deel gevallen, want ook hij is een zoon van Abraham. De Mensenzoon is gekomen om te zoeken en te redden wat verloren was.”
Overweging
Jan, je bent 50 jaar gildebroeder, lid van het Donkse Sint Leonardusgilde. Erevoorzitter ben je nu en koning, want schieten doe je nog als de beste.
Al doe ik nu enkele jaartjes mee als gildebroeder, het is niks vergeleken bij jouw 50 jaren. Ik ken je, maar van die jaren daarvoor weet ik niet veel. Ik heb bij jou alleen het topje van de ijsberg gezien en dat is al heel wat.
Ik was laatst bij jou en Maria ter voorbereiding van deze Agapè-viering. Samen gezellig aan de koffie en buurten maar. Maria, jij schoof me een paar fotoalbums toe en ik zag de oude tijd een beetje voor mij tot leven komen. Stoer hoor, Jan, jij op het paard. Ik mocht ook je sjerp bekijken, wat een onderscheidingstekens zitten erop gespeld. Ik herinner me een hele mooie met een zilveren leeuwtje. “Op mijn feest doe ik mijn sjerp om”, sprak je, de koningsketen kan wel even afblijven, want ik ben gildebroeder. Dat wil ik laten zien.”
Ja Jan, gildebroeder zijn is niet zomaar een hobby voor je, iets dat er bij doet, nee, voor jou is gildebroeder zijn een deel van jezelf geworden. Door het leven gaan zonder gildebroederschap kun je jezelf gewoonweg niet voorstellen. Ik raad ieder van ons aan nog eens het artikel te lezen in de Nieuwsbrief dat gildebroeder Cees geschreven heeft. Volgens mij slaat hij de spijker precies op de kop, zoals hij jou beschrijft.
Gildebroeder zijn is een roeping die de ene broeder wat luchtiger opneemt en de andere wat ernstiger, zoals jij, Jan. Het is goed, zeg ik, dat er in ons gilde mensen zijn die uitgroeien tot figuren naar wie je opkijkt, die waar maken wat zo droog in het huishoudelijk reglement, bijna terloops, vermeld wordt, die het ideaal belichamen dat daar in bijlage 1 opgeschreven staat.
Ik lees:
“In eerste instantie is iedereen binnen het gilde Sint Leonardus gildebroeder. Een gildebroeder kan het best omschreven worden als een mens die anderen wil helpen, vooral in het gilde. Spontaan, zonder er geld voor te vragen. Of zoals de gilden het zelf zeggen: dienstbaarheid, ongevraagd en onbetaald. Tot uw dienst graag gedaan. Ten eerste binnen het gilde zelf. En ten tweede als collectief voor de samenleving. Het is de naar binnen en naar buitengerichte beschuttende functie van het gilde, aloud maar nog steeds een levende gedachte.”
Een gedachte die jou dierbaar is, Jan, en die je steeds opnieuw getracht hebt in daden om te zetten en dat erkennen wij en daarvoor zijn we je dankbaar.
Jan, je hebt zelf de omslag van het liturgieboekje gemaakt, samen met je zoon, en je hebt er als thema van deze viering het woord broederschap op gezet. Of ik dat goed vond? Ja, natuurlijk, maar ik zat toch wel even in mijn rats, want ik had in het boekje dat al af was meer als thematiek bevrijding gezocht en gevonden. Maar als we er nog eens goed met elkaar over nadenken, dan horen broederschap en bevrijding bij elkaar, ze roepen elkaar op en versterken elkaar. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille.
Het is makkelijk, te gemakkelijk, om te zeggen, dat je iemands broeder bent of wilt zijn, of dat iemand je broer is, maar als het bij zeggen blijft stelt die uitspraak niet veel voor. Pas als je echts iets voor een ander doet word je een broeder, een zuster. Praatjes vullen geen gaatjes.
Leonardus werd een medebroeder van mensen door hen gastvrij te ontvangen in zijn kluis, ze eten en drinken aan te bieden en een bed voor de nacht. Leonardus was een medebroeder van gevangenen.
We hoorden het zojuist voorlezen door onze hoofdman Geert-Jan.
Leonardus zocht ze op in hun cel, knoopte het gesprek aan, gaf hun het gevoel dat ze mensen waren en bleven, meer dan de moeite waard ook in die cel met het blok aan hun been, de ketting om hun polsen. Door zijn durf, zijn inzet liet hij zien dat hij om hen gaf, getuigde hij dat God van hen hield ondanks alles. Sommigen herkregen door zijn toedoen de vrijheid en ook dan bleef hij hen trouw om ze op het rechte pad te houden. Ook gevangen horen erbij, dat droeg Leonardus uit.
Leonardus is geloofwaardig als broeder van mensen, omdat hij niet in mooie woorden bleef steken, maar zich daadwerkelijk inzette. Hij was een bevrijdend mens.
Jezus nodigde zichzelf uit bij Zacheüs.
Hij zei “Zacheüs, ik kom vanavond bij je eten.”
Daarmee verloste Hij de kleine, rijke, gehate man die in de boom klom, uit zijn gevangenschap, zijn isolement. Zacheüs lag er in de Joodse gemeenschap uit, vrome mensen meden hem als de pest, die overloper naar de Romeinen die bij het innen van de belastingen, dat was zijn taak, de mensen veel te veel geld uit de zak klopte. Hij was schatrijk geworden over de ruggen van anderen, maar arm aan waardering van de mensen om hem heen.
Eenzaam was hij geworden.
Jezus trekt zich niets aan van die mensen in Jericho, Hij gaat naar Zacheüs toe, ook al vinden sommigen Hem daardoor ook een zondaar. Maar kijk eens wat er met Zacheüs gebeurt. Hij is zo blij met het bezoek van Jezus, die bij hem eten wil, dat hij een ander mens wordt, een bevrijd mens, die de mensen die hij heeft afgezet, hun geld met een dikke rente wil teruggeven en met de armen zijn overvloed wil delen. Zacheüs hoort er weer bij, de droeve stemming is verdwenen, het is feest.
Zo hebben Jezus en Leonardus de ware broederschap uitgedragen, niet de broederschap van de woorden maar van de daden.
Ik zou willen zeggen, met verwijzing naar Jezus’ verhaal van de barmhartige Samaritaan: je hebt pas broeders en zusters als jij jezelf tot een broeder of zuster van anderen weet te maken.
Lieve mensen, wij zijn hier vandaag als broeders en zusters bijeen rond onze gouden gildebroeder Jan en onze gouden gildezuster Maria, want zij stond hem al die jaren ter zijde.
Zij was en is zijn steun en toeverlaat.
Het is feest Jan, vijftig jaar bij het Leonardusgilde zijn, dat je dat mag meemaken, dat is toch een groot geschenk voor jou en voor ons. Maar het is nog niet gedaan, je gaat er nog geen punt achter zetten, nog lang niet, want gildebroeder zijn is in jou vlees en bloed geworden. Hoe kunnen wij dit beter vieren, dan door brood dat leven geeft en wijn die vrolijk maakt zo aanstonds met elkaar te delen. We zijn hier samen zoals eertijds Jezus en Zacheüs en zijn gasten. Het is vandaag een geweldig feest van broederschap en zusterschap, want die twee staan op gelijke hoogte, zijn twee evenwaardige verschijningsvormen van wat we door onze geboorte hebben meegekregen, dat we allemaal kinderen van God zijn, die ons zo graag ziet, kinderen van zijn grote gezin, broers en zussen van elkaar.
Amen
Geloofsbelijdenis
Allen: Wij geloven in God die van ons houdt
en dat laat zien
in de gewone dingen van elke dag:
in een korenbloem in het veld,
in een glimlach van een kind,
in muziek die ons ontroert,
in mensen die wij boeiend vinden.
Wij geloven in Jezus,
die ons de weg laat zien
naar een samenleving
waarin elke mens zich thuis voelt.
Wij geloven in zijn liefde,
die sterker is dan onze twijfel en onmacht,
in zijn vergeving,
als wij ons van Hem en elkaar afkeren.
Wij geloven in de Geest van Jezus,
die ons aanmoedigt en kracht geeft
om licht en warmte te zijn in het leven van anderen. Amen
Voorbede
Laten we bidden om vrede en vriendschap wereldwijd, dat mensen van overal elkaar met respect behandelen, dat zij elkaar zien en eren als Gods eigen kinderen, leden van hetzelfde grote gezin.
Laat ons zingend bidden…
Laten we bidden dat wij hier bijeen de eeuwenoude tradities van het Donkse Leonardusgilde mogen koesteren en op eigentijdse wijze uitdragen.
Laat ons zingend bidden…
Laten we bidden dat in onze samenleving en in de Brabantse gildes de band tussen de generaties bewaard blijft en versterkt wordt.
Laat ons zingend bidden…
Laten we bidden, dat ons Leonardusgilde meer en meer een oefenplaats mag zijn van broeder- en zusterschap in de praktijk.
Dat wij, gildebroeders en gildezusters, meer en meer mensen worden naar het voorbeeld van Jezus en Leonardus, hartelijk en dienstbaar.
Laat ons zingend bidden…
Laten we bidden uit dankbaarheid voor al het goede dat onze gildebroeder Jan Huijbers onder ons tot stand heeft gebracht, vragen wij God dat hij vandaag ten volle mag genieten samen met Maria, zijn kinderen en kleinkinderen en alle die hem lief zijn, van zijn gouden gildejubileum.
Laat ons zingend bidden…
Laten we bidden voor gouden gildebroeder Richard van der Heijden die wij aan het begin van dit jaar uit handen moesten geven, dat hij nu voor altijd rust en geluk gevonden mag hebben bij U, onze God.
En bidden wij ook voor allen die om zijn dood rouwen, dat ze getroost mogen worden en kracht ontvangen om samen verder te gaan.
Laat ons zingend bidden…
Laten we bidden voor alle gestorven gildebroeders en -zusters, dat wij aan hen blijven denken en hun gedachtenis eren, dat de verbondenheid tussen aarde en hemel ons mag inspireren.
Laat ons zingend bidden…
Laten we een ogenblik in stilte bidden, dat God naar ons gebed wil luisteren.
……………………..
Laat ons zingend bidden…
Lied
Waar liefde mensen samenvoegt
worden stenen een paleis,
de kille straat een lentetuin,
de hel een paradijs
Refrein
Een land van licht en zonneschijn,
een haard waar men zich warmt:
een overvolle beker wijn,
een mens die je omarmt
De deur roept je een welkom toe,
een stoel staat voor je klaar;
de tafel is gastvrij gedekt,
een heerlijk avondmaal
Refrein
Tafelgebed door allen
Waar Jezus aanwezig was,
werden blinden de ogen geopend,
konden doven weer horen,
werden lammen op de been gezet.
Hij opende harten,
mensen lieten zich raken.
Gods Geest
ging als een windvlaag door de wereld.
Jezus ging vaak met mensen aan tafel,
met goede en kwade, met arme en rijke,
zonder onderscheid.
Hij deelde met hen het brood en de wijn.
Hij deelde met hen het leven.
Toen zijn dagen ten einde liepen,
nodigde Hij nog eenmaal zijn vrienden uit.
Hij deelde met hen zijn liefde:
Hij waste hun de voeten, Hij gaf hun te eten en te drinken.
Dit was Jezus de Dienaar van God en mensen.
Ten teken van onze trouw aan elkaar,
ten teken van onze trouw aan U, God,
die ons tot Vader bent,
willen wij delen van ons brood,
willen wij samen drinken onze wijn,
gildebroeders en –zusters onder elkaar,
en wij spreken U aan met de woorden van Jezus uw Zoon.
Onze Vader
Brood en wijn gedeeld
Hulde aan Leonardus
Maria plaatst bloemen bij het Leonardusbeeld
Zegen voor allen
Leonarduslied Leonardus, u ter ere, klinke luid ons jubellied! Trouwe dienaar van den Heere,· neen, gij smaadt ons zangen niet. (2x) Refrein: O, Leonardus,··· aanhoor ons lofgedicht Uw beeld zij ons een licht,· dat ons ten hemel richt Lange jaren, honderdtallen, ’t Volk, dat u te voet kwam vallen, Steeds in breder, breder scharen trokken pelgrims naar de Donk Heind’ en verre klonk de mare van ‘tgeen hun Sint Leendert schonk (2x) Leonardus, rouw en smarte brak voor ’t Donkse kerkje aan. Alles viel, - in Donkse harten bleef uw naam geschreven staan (2x) Refrein Op den puinhoop waar zij knielden bouwde straks het nageslacht. Hun geloof dat ons bezielde heeft deez’ kerk tot stand gebracht. (2x) Goede Jezus, hemelkoning, Hoor ons danklied, hoor ons bee. Zegen Leonardus’ woning, geef zijn volk geluk en vree. (2x) Leonardus, Schutspatrone, trouw vereren en Gods Zone
hield de Donk Sint Leendert hoog.
hief gelovig ‘t hart omhoog. (2x) ·
geeft dat wij u hier beneen
loven door al d’ eeuwen heen. (2x)
Laatst bewerkt op 22 juni 2011, 22:30. Geplaatst op 22 juni 2011, 21:26.