1422Onze Gildepastor Franklin De Coninck
Noveengebed
Goede God, door uw Zoon Jezus heeft U veel wonderen verricht:
blinden konden weer zien en lammen lopen, melaatsen genazen en
doven konden weer horen, doden stonden op en aan armen werd de
Blijde Boodschap verkondigd. Ook de apostelen hebben in de naam
van Jezus veel wonderen gedaan.
Leonardus volgde hen na. Hij leefde vanuit de Blijde Boodschap.
Hij stond open voor mensen in nood. Hij hielp hen naar lichaam en ziel.
Vele gevangenen wist hij te bevrijden.
Wij vragen U, hemelse Vader, leer ons de kracht van de voorspraak van de
heilige Leonardus kennen en verleen ons de gunst waarom wij bidden.
( Hier kan de eigen intentie worden genoemd.)
Dit vragen wij U, vertrouwend op de hulp van de heilige Leonardus en
in de naam van Jezus Christus die ons leerde bidden:
Onze Vader...
Beek en Donk maart 2007
St. Leonardus Gilde
Gebedsdienst 12 september 2011
Gilde Sint Leonardus Beek en Donk
Gebedsdienst voorafgaand aan het Koningsschieten
op 12 september 2011
Het voornaamste gebod
Lied
Zingt voor de Heer van liefde en trouw,
die onder ons verblijven wou.
Zingt als het gras dat dankt voor dauw;
alleluja, alleluja.
Zingt voor de liefde die ons bindt,
die in ons hoofd haar woning vindt,
die in ons hart haar rijk begint;
alleluja, alleluja.
Zingt voor het heil dat komen gaat;
zingt voor de deur die open staat;
zingt voor de God die zingen laat;
alleluja, alleluja.
Kruisteken en welkom
Gildebroeders, laten we elkaar begroeten in de naam van onze God, die met ons gaat en bij ons is in alles wat we gaandeweg meemaken: in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest. Amen
Gebed
Allen:
In woord en werk van Jezus, God,
zegt Gij ons wat liefde doet:
hoe zij door mensenogen omziet naar anderen,
en ons tot anderen in beweging brengt.
Leer ons naar anderen om te zien
met de ogen van ons hart,
opdat wij bewogen worden
en doen wat ons hart zeggen zal,
en met velen de wereld van uw dromen worden,
uw rijk dat komt op hemel en aarde. Amen
Lezing uit de brief van Jacobus (2, 14-17)
Geloof zonder daden is waardeloos
Broeders, wat baat het een mens te beweren dat hij geloof heeft, als hij geen daden kan laten zien? Kan zo’n geloof hem soms redden?
Stel dat een broeder of zuster geen kleren heeft en niets om te eten, en iemand van u zou zeggen: “Geluk ermee! Houd u warm en eet maar goed” en hij zou niets doen om in hun stoffelijke noden te voorzien – wat heeft dat voor zin?
Zo is ook het geloof, op zichzelf genomen, zonder zich in daden te uiten, dood.
Zo spreekt de Heer
Lied 
Vernieuw Gij mij, o eeuwig licht!
God laat mij voor uw aangezicht,
geheel van U vervuld en rein,
naar lijf en ziel herboren zijn.
Schep, God, een nieuwe geest in mij,
een geest van licht, zo klaar als Gij;
dan doe ik vrolijk wat Gij vraagt
en ga de weg die U behaagt.
Wees Gij de zon van mijn bestaan,
dan kan ik veilig verder gaan,
tot ik U zie, o eeuwig Licht,
van aangezicht tot aangezicht.
Lezing uit het evangelie volgens Lucas (10, 25-37)
Het voornaamste gebod
Er trad een wetgeleerde naar voren om Hem op de proef te stellen. Hij zei: “Meester, wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwerven? Jezus sprak tot hem: “Wat staat er geschreven in de wet? Wat leest ge daar?”
Hij gaf ten antwoord: “Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart en met geheel uw ziel, met al uw krachten en met geheel uw verstand; en uw naaste gelijk uzelf.”
Jezus zei: “Uw antwoord is juist, doe dat en ge zult leven.”
Maar omdat hij zijn vraag wilde verantwoorden, sprak hij tot Jezus:
“En wie is dan mijn naaste?”
Nu nam Jezus weer het woord en zei:
“Eens viel iemand, die op weg was van Jeruzalem naar Jericho, in handen van rovers. Ze plunderden en mishandelden hem en toen ze weggingen, lieten ze hem halfdood liggen.
Bij toeval kwam er juist een priester langs die weg; hij zag hem wel, maar liep in een boog om hem heen.
Zo deed ook een leviet: hij kwam daar langs, zag hem, maar liep in een boog om hem heen.
Toen kwam een Samaritaan die op reis was, bij hem; hij zag hem en kreeg medelijden; hij trad op hem toe, goot olie en wijn op zijn wonden en verbond ze; daarna tilde hij hem op zijn eigen rijdier, bracht hem naar een herberg en zorgde voor hem. De volgende morgen haalde hij twee denariën te voorschijn, gaf ze aan de waard en zei: “Zorg goed voor hem, en wat ge meer mocht besteden, zal ik u bij terugkomst vergoeden.”
Wie van deze drie lijkt u de naaste te zijn van de man die in de handen van de rovers gevallen is?”
De wetgeleerde antwoordde: “Die hem barmhartigheid betoond heeft.”
Jezus sprak: “Ga dan en doet gij evenzo.”
Zo spreekt de Heer
Overweging
De wetgeleerde is nieuwsgierig naar zijn jonge collega die al predikend door het land trekt. Hij wil hem beproeven, wil wel eens zien wat voor vlees hij met rabbi Jezus in de kuip heeft.
Hij de wetgeleerde, die de honderden regels en voorschriften van zijn geloof kent valt meteen met de deur in huis: “Meester, wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwerven?” Jezus antwoordt met een tegenvraag: “Wat staat er geschreven in de wet?” De wetgeleerde antwoordt met de bekende samenvatting van de heilige boeken, een combinatie van enkele verzen uit Deuteronomium en Leviticus. Bemin God met alles wat in je is en je naaste als jezelf.
Jezus zegt: Vriend, Ik ben het helemaal met je eens. Doe het en je zult leven.
De Schriftgeleerde is teleurgesteld. Was dat nou alles? Hij had zich juist zo verheugd op een stevig debat. Het blijft bij die twee zinnetjes voor die rabbi Jezus. Hebben al die wetten en regels waar hij al zo lang op gestudeerd heeft, zo weinig waarde? Hij moet stof tot discussie loswrikken bij die Jezus, een onderscheiding aandragen waarover ze het met elkaar lekker oneens kunnen zijn. En hij tovert weer een vraag uit de hoed: “Wie is dan mijn naaste?” Zo, ga daar maar eens aan staan.
Gildebroeders, als kind heb daar ook al veel over nagedacht. Ja, pappa en mamma, hoorden er zeker bij, en mijn broertje en zusje ook, en mijn vriendje, maar die kinderen van het kamp die op onregelmatige tijden bij ons op school verschenen, daar kon ik me maar liever niet mee bemoeien.
En nu zie ik deze vraag regelmatig in het groot in de media verschijnen. Wat doen we bv. met de toelating van vreemdelingen in ons land, hoe ver moeten we gaan, wat is het verschil tussen echte asielzoekers en economische vluchtelingen, wie zal een verblijfstatus krijgen, wie dient uitgezet te worden, dikwijls na een frustrerende, slepende procedure? Of, moeten wetsovertredingen van minimale straffen worden voorzien?
Maar laten we eerlijk wezen, iedereen onze naaste, dat kan toch niet, alsof je een emmer leeggooit, nee, we moeten wel afbakenen, want anders kunnen we helemaal geen naasten hebben.
Ik denk dat die wetgeleerde misschien wel op die lijn zat. Hij was een man van de praktijk. Hij wilde het geloof in het leven van alledag toepasbaar maken, want als iedereen onze naaste zou zijn, dan is niemand onze naaste. Onbegonnen werk is het dan om tot daden te komen. Iets van die wetgeleerde zit ook wel in mij. Ik zal het niet ontkennen.
Jezus begint een verhaal te vertellen, over die man die langs de weg ligt te creperen en over de mensen die hem naderen. Jezus vertelt een verhaal. Een verhaal dwingt niet, het laat de toehoorders vrij, je kunt er in meegaan of afhaken, maar het neemt je onder de arm. En je mag als toehoorder je eigen conclusie trekken. Je moet Jezus standpunt niet delen, je mag het.
Twee geloofsgenoten zien de halfdode man wel liggen maar lopen in een boog om hem heen.
Maar uitgerekend een halve heiden, een soort ketter, een Samaritaan, die in Israël gemeden werd als de pest, buigt zich over de gewonde, verzorgt hem, brengt hem in veiligheid en neemt alle kosten op zich.
Jezus probeert de wetgeleerde, en ook mij, de kwestie van “Wie is mijn naaste?”, vanuit een heel andere hoek te laten bekijken. Als Hij uitverteld is stelt Hij de Schriftgeleerde de vraag: “Wie was de naaste van de man die in rovershanden was gevallen?” En hij antwoordt, misschien wel tandenknarsend, want hij kon het woord Samaritaan niet over zijn lippen krijgen: “Die hem barmhartigheid heeft bewezen.” “Doe ook jij dat”, zegt Jezus, “en je zult leven”.
Barmhartigheid is het sleutelwoord in Jezus’ verhaal. Als een mens zich laat raken door het lot van een medemens of een groep medemensen, dan wordt hij of zij een naaste. Als ik Jezus goed begrijp, dan bestaat er in mijn leefwereld niet een voorraadje naasten, zoals boeken in de kast: romans, detectives, puzzelwoordenboeken, noem maar op, die ik naar believen van de plank kan halen of terugzetten. Nee, als ik de stem van mijn hart volg, als ik mij door medelijden laat bewegen, geraakt word door het lot van de mens ,die misschien wel geheel onverwacht, mijn pad kruist, dan wórd ik de naaste van die ander. Jezus keert de zaak om en wat doet die omkering met mij?
Waren de priester en de leviet die de gewonde man voorbij liepen slechte mensen, bedoelden ze het verkeerd? Ik denk van niet. Waarschijnlijk waren ze op weg naar de tempel in Jeruzalem om daar hun liturgische dienst te gaan verrichten. En het aanraken van die gewonde zou hen waarschijnlijk met bloed besmeurd hebben en daardoor zouden ze onrein worden en zouden ze die dag niet aan het altaar hebben mogen dienen.
Jezus kiest in zijn verhaal een nieuwe volgorde. Wie of wat is het belangrijkste? De mens in nood is de belangrijkste. Kerkelijke en liturgische regels moeten hoeven er niet in alle omstandigheden toe te doen.
God dienen is ook luisteren naar de stem van je hart, je door medelijden laten bewegen. De heilige ruimte is niet alleen in het kerkgebouw te vinden maar overal waar een mens wordt geholpen. Godsdienst is ook mensendienst. De in joodse ogen ketterse Samaritaan dient God zoals deze gediend wil worden. Hij stapt over scheidslijnen heen en helpt een mens. Hij is de naaste van de man die in rovershanden was gevallen. Dat mag ons te denken geven. Amen
Voorbede
Voorbede
Laten wij ons hart openen voor God en voor elkaar
en bidden wij:
om aandachtige ogen die zien wat er in onze medemensen omgaat,
om gevoelige oren die horen wat er in het hart van onze medemensen leeft,
om openheid die onze schroom en tegenzin overwint,
om moed om ons eigen gelijk tussen haakjes te zetten,
om er te zijn waar dat nodig is.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
En laten wij bidden om geloven als werkwoord,
als een levensstijl waarin Jezus ons is voorgegaan,
dat wij meer inspiratie uit zijn verhalen putten
dan uit woorden gegoten in wetten en regels.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
Laten we bidden om gevoeligheid voor de tekenen van de tijd,
om openheid voor hoopvolle ontwikkelingen dichtbij en ver weg,
Dat mensen die hier in Zuidoost Brabant leven ver van hun geboortegrond
de ruimte krijgen en veroveren om een veilig bestaan op te bouwen.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
Laten we bidden dat we door de bomen het bos blijven zien,
dat we niet ontmoedigd raken
door harde politiek, door knellende kerkelijke structuren,
maar kracht putten uit alle hulp en liefde die gewone mensen elkaar geven
en dat wij blijven geloven dat ook overheden en machthebbers
zich tot Jezus kunnen bekeren.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
Laten we als gildebroeders en –zusters bidden dat we vol goede moed zijn,
verheugd over elke glimlach, elk schouderklopje, elk goed woord
van elkaar gekregen en aan elkaar gegeven.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
Laten we bidden voor gouden gildebroeder Jan Huibers, zijn vrouw Maria en zijn gezin,
dat zij en wij allen nog lang van het prachtige jubileum mogen nagenieten.
Laten we bidden, dat onze strijd om de koningsvogel die vandaag zal losbarsten
spannend en plezierig mag zijn en dat de nieuwe koning het komend jaar vol waardigheid
zal heersen.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
Laten we bidden dat onze Leonardusgemeenschap
van gildebroeders, gildezusters, vrienden en vriendinnen van het gilde
mag bloeien
en bidden wij ook dat wij verbonden mogen zijn met hen die overleden zijn.
Wij denken hardop aan Richard van der Heijden die ons dit jaar ontviel.
Wij missen hem zeer.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
Onze Vader
Gebed om vrede
Voorganger:
Wij keren ons hart tot God, opdat zijn vrede in ons woont,
en wij in het licht van zijn menslievendheid
elkaar mogen zien met nieuwe ogen.
Allen:
Tot U die deze dag hebt gemaakt
en die in Jezus, onze broeder,
licht van liefde doet stralen in onze nog onvolkomen wereld,
bidden wij.
Verdrijf omwille van Hem alle duisternis uit ons denken en doen,
opdat wij, tot elkaar bevrijd, mensen worden als Hij.
Maak ons nieuw, dienstbaar aan elkaars geluk en vrede.
Voorganger:
Moge God zijn vrede in ons neerleggen, opdat wij die delen met velen
en samen het volk van zijn verwachting worden.
Geef elkaar een teken van die vrede. Amen
Vredesgebaar
Leonarduslied
Leonardus, u ter ere,
klinke luid ons jubellied!
Trouwe dienaar van den Heere,
neen, gij smaadt ons zangen niet. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
Lange jaren, honderdtallen,
hield de Donk Sint Leenderd hoog.
’t Volk, dat u te voet kwam vallen,
hief gelovig ‘t hart omhoog. (2x)
Refrein
Leonardus, schutspatrone,
geef dat wij u hier beneen
trouw vereren en Gods Zone
loven door al de eeuwen heen. (2x)
Refrein
Slotgedachte
“Ga dan”, sprak Jezus tot een wetgeleerde, “ga dan, en doe gij evenzo. Doe als de Samaritaan die zag en hulp bood.”
“Ga dan en doe gij evenzo”, zegt Hij ook tot ons, in de hoop dat ook wij zullen zien en in beweging komen; in de hoop dat wij naasten zullen worden voor hen die gezien worden met de ogen van ons hart.
Zegen
Laatst bewerkt op 18 september 2011, 09:09. Geplaatst op 18 september 2011, 08:58.Volgende »« Vorige
Gebedsdienst 12 september 2011
Gilde Sint Leonardus Beek en Donk
Gebedsdienst voorafgaand aan het Koningsschieten
op 12 september 2011
Het voornaamste gebod
Lied
Zingt voor de Heer van liefde en trouw,
die onder ons verblijven wou.
Zingt als het gras dat dankt voor dauw;
alleluja, alleluja.
Zingt voor de liefde die ons bindt,
die in ons hoofd haar woning vindt,
die in ons hart haar rijk begint;
alleluja, alleluja.
Zingt voor het heil dat komen gaat;
zingt voor de deur die open staat;
zingt voor de God die zingen laat;
alleluja, alleluja.
Kruisteken en welkom
Gildebroeders, laten we elkaar begroeten in de naam van onze God, die met ons gaat en bij ons is in alles wat we gaandeweg meemaken: in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest. Amen
Gebed
Allen:
In woord en werk van Jezus, God,
zegt Gij ons wat liefde doet:
hoe zij door mensenogen omziet naar anderen,
en ons tot anderen in beweging brengt.
Leer ons naar anderen om te zien
met de ogen van ons hart,
opdat wij bewogen worden
en doen wat ons hart zeggen zal,
en met velen de wereld van uw dromen worden,
uw rijk dat komt op hemel en aarde. Amen
Lezing uit de brief van Jacobus (2, 14-17)
Geloof zonder daden is waardeloos
Broeders, wat baat het een mens te beweren dat hij geloof heeft, als hij geen daden kan laten zien? Kan zo’n geloof hem soms redden?
Stel dat een broeder of zuster geen kleren heeft en niets om te eten, en iemand van u zou zeggen: “Geluk ermee! Houd u warm en eet maar goed” en hij zou niets doen om in hun stoffelijke noden te voorzien – wat heeft dat voor zin?
Zo is ook het geloof, op zichzelf genomen, zonder zich in daden te uiten, dood.
Zo spreekt de Heer
Lied
Vernieuw Gij mij, o eeuwig licht!
God laat mij voor uw aangezicht,
geheel van U vervuld en rein,
naar lijf en ziel herboren zijn.
Schep, God, een nieuwe geest in mij,
een geest van licht, zo klaar als Gij;
dan doe ik vrolijk wat Gij vraagt
en ga de weg die U behaagt.
Wees Gij de zon van mijn bestaan,
dan kan ik veilig verder gaan,
tot ik U zie, o eeuwig Licht,
van aangezicht tot aangezicht.
Lezing uit het evangelie volgens Lucas (10, 25-37)
Het voornaamste gebod
Er trad een wetgeleerde naar voren om Hem op de proef te stellen. Hij zei: “Meester, wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwerven? Jezus sprak tot hem: “Wat staat er geschreven in de wet? Wat leest ge daar?”
Hij gaf ten antwoord: “Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart en met geheel uw ziel, met al uw krachten en met geheel uw verstand; en uw naaste gelijk uzelf.”
Jezus zei: “Uw antwoord is juist, doe dat en ge zult leven.”
Maar omdat hij zijn vraag wilde verantwoorden, sprak hij tot Jezus:
“En wie is dan mijn naaste?”
Nu nam Jezus weer het woord en zei:
“Eens viel iemand, die op weg was van Jeruzalem naar Jericho, in handen van rovers. Ze plunderden en mishandelden hem en toen ze weggingen, lieten ze hem halfdood liggen.
Bij toeval kwam er juist een priester langs die weg; hij zag hem wel, maar liep in een boog om hem heen.
Zo deed ook een leviet: hij kwam daar langs, zag hem, maar liep in een boog om hem heen.
Toen kwam een Samaritaan die op reis was, bij hem; hij zag hem en kreeg medelijden; hij trad op hem toe, goot olie en wijn op zijn wonden en verbond ze; daarna tilde hij hem op zijn eigen rijdier, bracht hem naar een herberg en zorgde voor hem. De volgende morgen haalde hij twee denariën te voorschijn, gaf ze aan de waard en zei: “Zorg goed voor hem, en wat ge meer mocht besteden, zal ik u bij terugkomst vergoeden.”
Wie van deze drie lijkt u de naaste te zijn van de man die in de handen van de rovers gevallen is?”
De wetgeleerde antwoordde: “Die hem barmhartigheid betoond heeft.”
Jezus sprak: “Ga dan en doet gij evenzo.”
Zo spreekt de Heer
Overweging
De wetgeleerde is nieuwsgierig naar zijn jonge collega die al predikend door het land trekt. Hij wil hem beproeven, wil wel eens zien wat voor vlees hij met rabbi Jezus in de kuip heeft.
Hij de wetgeleerde, die de honderden regels en voorschriften van zijn geloof kent valt meteen met de deur in huis: “Meester, wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwerven?” Jezus antwoordt met een tegenvraag: “Wat staat er geschreven in de wet?” De wetgeleerde antwoordt met de bekende samenvatting van de heilige boeken, een combinatie van enkele verzen uit Deuteronomium en Leviticus. Bemin God met alles wat in je is en je naaste als jezelf.
Jezus zegt: Vriend, Ik ben het helemaal met je eens. Doe het en je zult leven.
De Schriftgeleerde is teleurgesteld. Was dat nou alles? Hij had zich juist zo verheugd op een stevig debat. Het blijft bij die twee zinnetjes voor die rabbi Jezus. Hebben al die wetten en regels waar hij al zo lang op gestudeerd heeft, zo weinig waarde? Hij moet stof tot discussie loswrikken bij die Jezus, een onderscheiding aandragen waarover ze het met elkaar lekker oneens kunnen zijn. En hij tovert weer een vraag uit de hoed: “Wie is dan mijn naaste?” Zo, ga daar maar eens aan staan.
Gildebroeders, als kind heb daar ook al veel over nagedacht. Ja, pappa en mamma, hoorden er zeker bij, en mijn broertje en zusje ook, en mijn vriendje, maar die kinderen van het kamp die op onregelmatige tijden bij ons op school verschenen, daar kon ik me maar liever niet mee bemoeien.
En nu zie ik deze vraag regelmatig in het groot in de media verschijnen. Wat doen we bv. met de toelating van vreemdelingen in ons land, hoe ver moeten we gaan, wat is het verschil tussen echte asielzoekers en economische vluchtelingen, wie zal een verblijfstatus krijgen, wie dient uitgezet te worden, dikwijls na een frustrerende, slepende procedure? Of, moeten wetsovertredingen van minimale straffen worden voorzien?
Maar laten we eerlijk wezen, iedereen onze naaste, dat kan toch niet, alsof je een emmer leeggooit, nee, we moeten wel afbakenen, want anders kunnen we helemaal geen naasten hebben.
Ik denk dat die wetgeleerde misschien wel op die lijn zat. Hij was een man van de praktijk. Hij wilde het geloof in het leven van alledag toepasbaar maken, want als iedereen onze naaste zou zijn, dan is niemand onze naaste. Onbegonnen werk is het dan om tot daden te komen. Iets van die wetgeleerde zit ook wel in mij. Ik zal het niet ontkennen.
Jezus begint een verhaal te vertellen, over die man die langs de weg ligt te creperen en over de mensen die hem naderen. Jezus vertelt een verhaal. Een verhaal dwingt niet, het laat de toehoorders vrij, je kunt er in meegaan of afhaken, maar het neemt je onder de arm. En je mag als toehoorder je eigen conclusie trekken. Je moet Jezus standpunt niet delen, je mag het.
Twee geloofsgenoten zien de halfdode man wel liggen maar lopen in een boog om hem heen.
Maar uitgerekend een halve heiden, een soort ketter, een Samaritaan, die in Israël gemeden werd als de pest, buigt zich over de gewonde, verzorgt hem, brengt hem in veiligheid en neemt alle kosten op zich.
Jezus probeert de wetgeleerde, en ook mij, de kwestie van “Wie is mijn naaste?”, vanuit een heel andere hoek te laten bekijken. Als Hij uitverteld is stelt Hij de Schriftgeleerde de vraag: “Wie was de naaste van de man die in rovershanden was gevallen?” En hij antwoordt, misschien wel tandenknarsend, want hij kon het woord Samaritaan niet over zijn lippen krijgen: “Die hem barmhartigheid heeft bewezen.” “Doe ook jij dat”, zegt Jezus, “en je zult leven”.
Barmhartigheid is het sleutelwoord in Jezus’ verhaal. Als een mens zich laat raken door het lot van een medemens of een groep medemensen, dan wordt hij of zij een naaste. Als ik Jezus goed begrijp, dan bestaat er in mijn leefwereld niet een voorraadje naasten, zoals boeken in de kast: romans, detectives, puzzelwoordenboeken, noem maar op, die ik naar believen van de plank kan halen of terugzetten. Nee, als ik de stem van mijn hart volg, als ik mij door medelijden laat bewegen, geraakt word door het lot van de mens ,die misschien wel geheel onverwacht, mijn pad kruist, dan wórd ik de naaste van die ander. Jezus keert de zaak om en wat doet die omkering met mij?
Waren de priester en de leviet die de gewonde man voorbij liepen slechte mensen, bedoelden ze het verkeerd? Ik denk van niet. Waarschijnlijk waren ze op weg naar de tempel in Jeruzalem om daar hun liturgische dienst te gaan verrichten. En het aanraken van die gewonde zou hen waarschijnlijk met bloed besmeurd hebben en daardoor zouden ze onrein worden en zouden ze die dag niet aan het altaar hebben mogen dienen.
Jezus kiest in zijn verhaal een nieuwe volgorde. Wie of wat is het belangrijkste? De mens in nood is de belangrijkste. Kerkelijke en liturgische regels moeten hoeven er niet in alle omstandigheden toe te doen.
God dienen is ook luisteren naar de stem van je hart, je door medelijden laten bewegen. De heilige ruimte is niet alleen in het kerkgebouw te vinden maar overal waar een mens wordt geholpen. Godsdienst is ook mensendienst. De in joodse ogen ketterse Samaritaan dient God zoals deze gediend wil worden. Hij stapt over scheidslijnen heen en helpt een mens. Hij is de naaste van de man die in rovershanden was gevallen. Dat mag ons te denken geven. Amen
Voorbede
Voorbede
Laten wij ons hart openen voor God en voor elkaar
en bidden wij:
om aandachtige ogen die zien wat er in onze medemensen omgaat,
om gevoelige oren die horen wat er in het hart van onze medemensen leeft,
om openheid die onze schroom en tegenzin overwint,
om moed om ons eigen gelijk tussen haakjes te zetten,
om er te zijn waar dat nodig is.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
En laten wij bidden om geloven als werkwoord,
als een levensstijl waarin Jezus ons is voorgegaan,
dat wij meer inspiratie uit zijn verhalen putten
dan uit woorden gegoten in wetten en regels.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
Laten we bidden om gevoeligheid voor de tekenen van de tijd,
om openheid voor hoopvolle ontwikkelingen dichtbij en ver weg,
Dat mensen die hier in Zuidoost Brabant leven ver van hun geboortegrond
de ruimte krijgen en veroveren om een veilig bestaan op te bouwen.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
Laten we bidden dat we door de bomen het bos blijven zien,
dat we niet ontmoedigd raken
door harde politiek, door knellende kerkelijke structuren,
maar kracht putten uit alle hulp en liefde die gewone mensen elkaar geven
en dat wij blijven geloven dat ook overheden en machthebbers
zich tot Jezus kunnen bekeren.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
Laten we als gildebroeders en –zusters bidden dat we vol goede moed zijn,
verheugd over elke glimlach, elk schouderklopje, elk goed woord
van elkaar gekregen en aan elkaar gegeven.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
Laten we bidden voor gouden gildebroeder Jan Huibers, zijn vrouw Maria en zijn gezin,
dat zij en wij allen nog lang van het prachtige jubileum mogen nagenieten.
Laten we bidden, dat onze strijd om de koningsvogel die vandaag zal losbarsten
spannend en plezierig mag zijn en dat de nieuwe koning het komend jaar vol waardigheid
zal heersen.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
Laten we bidden dat onze Leonardusgemeenschap
van gildebroeders, gildezusters, vrienden en vriendinnen van het gilde
mag bloeien
en bidden wij ook dat wij verbonden mogen zijn met hen die overleden zijn.
Wij denken hardop aan Richard van der Heijden die ons dit jaar ontviel.
Wij missen hem zeer.
Laat ons bidden…
Allen: Heer, onze God, wij bidden U verhoor ons
Onze Vader
Gebed om vrede
Voorganger:
Wij keren ons hart tot God, opdat zijn vrede in ons woont,
en wij in het licht van zijn menslievendheid
elkaar mogen zien met nieuwe ogen.
Allen:
Tot U die deze dag hebt gemaakt
en die in Jezus, onze broeder,
licht van liefde doet stralen in onze nog onvolkomen wereld,
bidden wij.
Verdrijf omwille van Hem alle duisternis uit ons denken en doen,
opdat wij, tot elkaar bevrijd, mensen worden als Hij.
Maak ons nieuw, dienstbaar aan elkaars geluk en vrede.
Voorganger:
Moge God zijn vrede in ons neerleggen, opdat wij die delen met velen
en samen het volk van zijn verwachting worden.
Geef elkaar een teken van die vrede. Amen
Vredesgebaar
Leonarduslied
Leonardus, u ter ere,
klinke luid ons jubellied!
Trouwe dienaar van den Heere,
neen, gij smaadt ons zangen niet. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
Lange jaren, honderdtallen,
hield de Donk Sint Leenderd hoog.
’t Volk, dat u te voet kwam vallen,
hief gelovig ‘t hart omhoog. (2x)
Refrein
Leonardus, schutspatrone,
geef dat wij u hier beneen
trouw vereren en Gods Zone
loven door al de eeuwen heen. (2x)
Refrein
Slotgedachte
“Ga dan”, sprak Jezus tot een wetgeleerde, “ga dan, en doe gij evenzo. Doe als de Samaritaan die zag en hulp bood.”
“Ga dan en doe gij evenzo”, zegt Hij ook tot ons, in de hoop dat ook wij zullen zien en in beweging komen; in de hoop dat wij naasten zullen worden voor hen die gezien worden met de ogen van ons hart.
Zegen
Laatst bewerkt op 18 september 2011, 09:09. Geplaatst op 18 september 2011, 08:58.