1422Onze Gildepastor Franklin De Coninck
Noveengebed
Goede God, door uw Zoon Jezus heeft U veel wonderen verricht:
blinden konden weer zien en lammen lopen, melaatsen genazen en
doven konden weer horen, doden stonden op en aan armen werd de
Blijde Boodschap verkondigd. Ook de apostelen hebben in de naam
van Jezus veel wonderen gedaan.
Leonardus volgde hen na. Hij leefde vanuit de Blijde Boodschap.
Hij stond open voor mensen in nood. Hij hielp hen naar lichaam en ziel.
Vele gevangenen wist hij te bevrijden.
Wij vragen U, hemelse Vader, leer ons de kracht van de voorspraak van de
heilige Leonardus kennen en verleen ons de gunst waarom wij bidden.
( Hier kan de eigen intentie worden genoemd.)
Dit vragen wij U, vertrouwend op de hulp van de heilige Leonardus en
in de naam van Jezus Christus die ons leerde bidden:
Onze Vader...
Beek en Donk maart 2007
St. Leonardus Gilde
Gebedsdienst 29 jan 2011
Jaarvergadering Gilde Sint Leonardus
Beek en Donk, 29 januari 2011
Gebedsviering
Begroeting
Lied 
Door de wereld gaat een woord
en het drijft de mensen voort:
“Breek uw tent op, ga op reis
naar het land dat Ik u wijs.”
Refrein:
Here God, wij zijn vervreemden
door te luist´ren naar uw stem.
Breng ons saam met uw ontheemden
naar het nieuw Jeruzalem.
Door de wereld klinkt een lied
tegen angsten en verdriet,
tegen onrecht, tegen dwang
richten pelgrims hun gezang.
Refrein:
Door de wereld gaat een woord
en het drijft de mensen voort:
“Breek uw tent op, ga op reis
naar het land dat Ik u wijs.”
Refrein:
Gebed
Lezing uit het boek Exodus (3, 1-8a.13-15)
Mozes hoedde de kudde van zijn schoonvader Jetro, de priester van Midjan. Eens dreef hij de kudde tot ver in de woestijn en kwam bij de berg van God, de Horeb. Toen verscheen hem de engel van de Eeuwige, in een vuur dat opvlamde uit een doornstruik. Mozes keek toe en zag dat de doornstruik in lichterlaaie stond en toch niet verbrandde. Hij dacht: ik ga er op af om dat vreemde verschijnsel te onderzoeken. Hoe komt het dat die doornstruik niet verbrandt? De Eeuwige zag hem naderbij komen om te kijken. En vanuit de doornstruik riep God hem toe: Mozes. Hier ben ik, antwoordde hij. Toen sprak de Eeuwige: kom niet dichterbij, doe uw sandalen uit, want de plaats waar gij staat is heilige grond. En hij vervolgde: Ik ben de God van uw vader, de God van Abraham, de God van Isaäk en de God van Jacob. Toen bedekte Mozes zijn gezicht want hij durfde niet naar God op te zien. De Eeuwige sprak: Ik heb de ellende van mijn volk in Egypte gezien, de jammerklachten om zijn onderdrukkers gehoord; ja, ik ken zijn lijden. Ik daal af om mijn volk te bevrijden uit de macht van Egypte. Maar Mozes sprak opnieuw tot God. Als ik nu bij de Israëlieten kom en hun zeg:
De God van uw vaderen zendt mij tot u, en zij vragen: Hoe is zijn naam? wat moet ik dan antwoorden? Toen sprak God tot Mozes: Ik ben die er zijn zal. Zeg tegen de Israëlieten: IK ZAL ER ZIJN heeft mij naar u toegestuurd. God zei tot Mozes: Dit moet gij de Israëlieten zeggen:
De Eeuwige, de God van uw vaderen, de God van Abraham, de God van Isaäk, zendt mij tot u. Dit is mijn naam voor altijd. Zo moet men mij aanspreken, alle geslachten door.
Lied 
Voorzang:
Wie als een god wil leven hier op aarde
Allen:
Wie als een god wil leven hier op aarde
Voorzang:
Hij moet de weg van alle zaad
en zo vindt hij genade
Allen:
en zo vindt hij genade.
Hij gaat de weg van alle aardse dingen
hij leeft het lot met hart en ziel
van alle stervelingen.
Hij wordt aan zon en regen prijsgegeven
het kleinste zaad in weer en wind
moet sterven om te leven.
En zo heeft onze God zich ook gedragen
en zo is Hij het leven zelf
voor iedereen op aarde.
Lezing uit het evangelie volgens Lucas (9, 11b-17)
Jezus sprak tot de menigte over het Rijk Gods; en wie genezing nodig hadden genas Hij. Toen de dag ten einde begon te lopen kwamen de twaalf naar Hem toe en zeiden: Stuur de mensen weg; dan kunnen ze naar de dorpen en gehuchten in de omtrek gaan om daar onderdak te vinden, want we zijn hier in de eenzaamheid. Maar Hij antwoordde: Geeft gij hun maar te eten. Wij hebben maar vijf broden en twee vissen, zeiden ze; of we zouden voor al dat volk eten moeten gaan kopen. Er waren naar schatting wel vijfduizend mannen. Hij gelastte nu zijn leerlingen: Laat ze gaan zitten in groepen van ongeveer vijftig. Dat deden ze en ze lieten allen plaats nemen. Daarop nam Hij de vijf broden en de twee vissen, sloeg de ogen ten hemel, sprak er de zegen over uit, brak ze en gaf ze aan zijn leerlingen om ze aan de menigte voor te zetten. Allen aten tot ze verzadigd waren en wat zij overhielden haalde men op, twaalf korven met brokken.
Overweging
“Geven jullie de mensen maar te eten,” zegt Jezus tot de twaalf. Vanuit de gloed van de brandende doornstruik spreekt God Mozes toe: “Ik heb de ellende van mijn volk gezien, zijn jammerklachten gehoord. Ik daal af om het te verlossen. Daarom moet jíj, Mozes, naar de Farao gaan om zijn vrijlating te eisen.”
Jezus geeft de menigte te eten, maar Hij zet daarvoor de twaalf aan het werk.
De Eeuwige gaat zijn volk verlossen, maar Hij stuurt Mozes erop uit.
God is een mysterie voor ons. Wij kunnen niet over Hem, Haar of Het beschikken. God is ons mensen te diep, te hoog, te duister, te verblindend, te heilig. Hij ontsnapt aan onze greep, Hij ontglipt ons telkens weer. Soms even menen we Hem te ervaren, als in een flits, in een visioen, in wat tussen ons mensen soms gebeurt, in een persoon, in Jezus Christus, wiens naam betekent “God redt”.
Wij zijn aangewezen op verhalen, beelden, ervaringen van mensen. Paulus heeft het over een beslagen spiegel waarin we kijken.
In de verhalen van onze geloofstraditie is er iets heel bijzonders met onze God aan de hand.
God blijft niet in zichzelf opgesloten, Hij is geen wezen dat zichzelf genoeg is, onbewogen. Hij treedt naar buiten in zijn schepping, zoekt de mensen, is vooral gericht op de mensen die in de verdrukking zitten. In de verzameling Bijbelverhalen verschijnt Hij eerst als Verlosser, als Bevrijder van zijn volk, pas daarna wordt Hij erkend als Schepper. Misschien een ongewone gedachte voor ons. Het boek Exodus, het boek van de Uittocht, de uittocht uit de slavernij van Egypte, waaruit we vandaag lezen is ouder dan het boek van de schepping, het verhaal van Adam en Eva, ook al is dat in de loop der geschiedenis ons eerste Bijbelboek geworden. De Israëlieten hebben hun God eerst en vooral als Bevrijder ervaren en vanuit die oerervaring hebben ze gezocht naar hun oorsprong en ontstonden de verhalen over het begin van de wereld en de mensen.
Onze God is op ons gericht, Hij zoekt ons gezelschap, Hij vraagt ons om namens Hem op te treden en zijn naam waar te maken. God openbaart zijn naam aan Mozes: “Ik ben die er zijn zal”. Ook wel vertaald als “Ik ben die er voor jullie zal zijn”.Of nog vrijer: Je zult het wel zien wie ik ben. Een dynamische naam, die zich gaandeweg laat raden. Wat je ook over God mag zeggen, Hij is geen egoïst, Hij is niet schuchter of teruggetrokken. Het zit in zijn aard dat Hij op de buitenwereld, op anderen is betrokken. Hij is een teamspeler, die aangewezen is op de prestaties van zijn ploeg. Ons geloofspunt van de ene God in drie personen, logischer wijs niet te begrijpen, betekent dat niet dat God - Vader, Zoon en Geest - in zichzelf reeds gemeenschap veronderstelt?
Onze God, zo machtig en sterk, zo duizelingwekkend hoog verheven levert zich uit aan ons doen en laten. Wat een vertrouwen stelt Hij in ons, wat een risico durft Hij te lopen, want wij blijven wispelturige, zwakke, zondige mensen, maar Hij vindt ons goed genoeg als arbeiders in zijn wijngaard, Je zou zeggen onze God durft een gokje te wagen, maar wat een kracht, wat een energie geeft Hij ons daardoor mee, wij kunnen groeien door het vertrouwen dat Hij ons geeft. Wij mogen groeien door de aandacht die we krijgen Zijn bevestiging maakt ons tot betere mensen, mensen naar zijn hart, bedacht om elkaars welzijn.
In Jezus is onze bevrijdende God heel menselijk in ons midden gekomen. Jezus heeft een beweging op gang gebracht van mensen die braken met de ban van hebben en houden, van aanzien en macht, de illusie van een valse zekerheid.
In die lange stoet van zijn volgelingen treffen we Sint Leonardus aan, de patroonheilige van ons gilde. Hij heeft zich ingezet voor de bevrijding van gevangenen, hij heeft voorbij trekkende reizigers voedsel en onderdak geboden.
Gildebroeders, mannen van de Donk, wij zijn sinds 1422 geworteld in de traditie van Leonardus. Hij is net als de God van het braambos, net als Jezus naar buiten getreden, Hij heeft zich het lot van mensen in nood aangetrokken en er wat aangedaan.
Jezus wist een menigte van vijfduizend mannen te voeden, vrouwen en kinderen niet meegerekend, maar Hij zei tegen de twaalf: “Geven jullie hun maar te eten”.
Amen
Voorbede
Onze Vader, Wees gegroet
Leonardusgebed uit St. Léonard de Noblat
Allen:
Heer onze God, Gij hebt aan de heilige Leonardus de gave geschonken om gevangenen te bevrijden. Verleen ons, op zijn voorspraak,
te worden bevrijd van alles wat ons leven in het gedrang brengt.
Wij zijn gevangen in de boeien van de zonde, maak ons, op voorspraak van Sint Leonardus, tot vrije mensen door de vergeving die Gij ons schenkt en geef dat wij anderen kunnen vergeven. Dat vragen wij U door Jezus Christus Uw zoon, onze Heer, die leeft en heerst door de eeuwen der eeuwen.
Amen
Zegen en zending
Sint Leonarduslied
Leonardus, u ter ere,
klinke luid ons jubellied!
Trouwe dienaar van den Heere,
neen, gij smaadt ons zangen niet. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
Lange jaren, honderdtallen,
hield de Donk Sint Leenderd hoog.
’t Volk, dat u te voet kwam vallen,
hief gelovig ‘t hart omhoog. (2x)
Refrein
Leonardus, schutspatrone,
geef dat wij u hier beneen
trouw vereren en Gods Zone
loven door al de eeuwen heen. (2x)
Refrein
Laatst bewerkt op 1 februari 2011, 15:23. Geplaatst op 31 januari 2011, 19:25.Volgende »« Vorige
Gebedsdienst 29 jan 2011
Jaarvergadering Gilde Sint Leonardus Beek en Donk, 29 januari 2011 Gebedsviering Begroeting Lied
Door de wereld gaat een woord en het drijft de mensen voort: “Breek uw tent op, ga op reis naar het land dat Ik u wijs.” Refrein: Here God, wij zijn vervreemden door te luist´ren naar uw stem. Breng ons saam met uw ontheemden naar het nieuw Jeruzalem. Door de wereld klinkt een lied tegen angsten en verdriet, tegen onrecht, tegen dwang richten pelgrims hun gezang. Refrein: Door de wereld gaat een woord en het drijft de mensen voort: “Breek uw tent op, ga op reis naar het land dat Ik u wijs.” Refrein: Gebed Lezing uit het boek Exodus (3, 1-8a.13-15) Mozes hoedde de kudde van zijn schoonvader Jetro, de priester van Midjan. Eens dreef hij de kudde tot ver in de woestijn en kwam bij de berg van God, de Horeb. Toen verscheen hem de engel van de Eeuwige, in een vuur dat opvlamde uit een doornstruik. Mozes keek toe en zag dat de doornstruik in lichterlaaie stond en toch niet verbrandde. Hij dacht: ik ga er op af om dat vreemde verschijnsel te onderzoeken. Hoe komt het dat die doornstruik niet verbrandt? De Eeuwige zag hem naderbij komen om te kijken. En vanuit de doornstruik riep God hem toe: Mozes. Hier ben ik, antwoordde hij. Toen sprak de Eeuwige: kom niet dichterbij, doe uw sandalen uit, want de plaats waar gij staat is heilige grond. En hij vervolgde: Ik ben de God van uw vader, de God van Abraham, de God van Isaäk en de God van Jacob. Toen bedekte Mozes zijn gezicht want hij durfde niet naar God op te zien. De Eeuwige sprak: Ik heb de ellende van mijn volk in Egypte gezien, de jammerklachten om zijn onderdrukkers gehoord; ja, ik ken zijn lijden. Ik daal af om mijn volk te bevrijden uit de macht van Egypte. Maar Mozes sprak opnieuw tot God. Als ik nu bij de Israëlieten kom en hun zeg: De God van uw vaderen zendt mij tot u, en zij vragen: Hoe is zijn naam? wat moet ik dan antwoorden? Toen sprak God tot Mozes: Ik ben die er zijn zal. Zeg tegen de Israëlieten: IK ZAL ER ZIJN heeft mij naar u toegestuurd. God zei tot Mozes: Dit moet gij de Israëlieten zeggen: De Eeuwige, de God van uw vaderen, de God van Abraham, de God van Isaäk, zendt mij tot u. Dit is mijn naam voor altijd. Zo moet men mij aanspreken, alle geslachten door.
Lied
Voorzang:
Wie als een god wil leven hier op aarde
Allen:
Wie als een god wil leven hier op aarde
Voorzang:
Hij moet de weg van alle zaad
en zo vindt hij genade
Allen:
en zo vindt hij genade.
Hij gaat de weg van alle aardse dingen
hij leeft het lot met hart en ziel
van alle stervelingen.
Hij wordt aan zon en regen prijsgegeven
het kleinste zaad in weer en wind
moet sterven om te leven.
En zo heeft onze God zich ook gedragen
en zo is Hij het leven zelf
voor iedereen op aarde.
Lezing uit het evangelie volgens Lucas (9, 11b-17)
Jezus sprak tot de menigte over het Rijk Gods; en wie genezing nodig hadden genas Hij. Toen de dag ten einde begon te lopen kwamen de twaalf naar Hem toe en zeiden: Stuur de mensen weg; dan kunnen ze naar de dorpen en gehuchten in de omtrek gaan om daar onderdak te vinden, want we zijn hier in de eenzaamheid. Maar Hij antwoordde: Geeft gij hun maar te eten. Wij hebben maar vijf broden en twee vissen, zeiden ze; of we zouden voor al dat volk eten moeten gaan kopen. Er waren naar schatting wel vijfduizend mannen. Hij gelastte nu zijn leerlingen: Laat ze gaan zitten in groepen van ongeveer vijftig. Dat deden ze en ze lieten allen plaats nemen. Daarop nam Hij de vijf broden en de twee vissen, sloeg de ogen ten hemel, sprak er de zegen over uit, brak ze en gaf ze aan zijn leerlingen om ze aan de menigte voor te zetten. Allen aten tot ze verzadigd waren en wat zij overhielden haalde men op, twaalf korven met brokken.
Overweging
“Geven jullie de mensen maar te eten,” zegt Jezus tot de twaalf. Vanuit de gloed van de brandende doornstruik spreekt God Mozes toe: “Ik heb de ellende van mijn volk gezien, zijn jammerklachten gehoord. Ik daal af om het te verlossen. Daarom moet jíj, Mozes, naar de Farao gaan om zijn vrijlating te eisen.”
Jezus geeft de menigte te eten, maar Hij zet daarvoor de twaalf aan het werk.
De Eeuwige gaat zijn volk verlossen, maar Hij stuurt Mozes erop uit.
God is een mysterie voor ons. Wij kunnen niet over Hem, Haar of Het beschikken. God is ons mensen te diep, te hoog, te duister, te verblindend, te heilig. Hij ontsnapt aan onze greep, Hij ontglipt ons telkens weer. Soms even menen we Hem te ervaren, als in een flits, in een visioen, in wat tussen ons mensen soms gebeurt, in een persoon, in Jezus Christus, wiens naam betekent “God redt”.
Wij zijn aangewezen op verhalen, beelden, ervaringen van mensen. Paulus heeft het over een beslagen spiegel waarin we kijken.
In de verhalen van onze geloofstraditie is er iets heel bijzonders met onze God aan de hand.
God blijft niet in zichzelf opgesloten, Hij is geen wezen dat zichzelf genoeg is, onbewogen. Hij treedt naar buiten in zijn schepping, zoekt de mensen, is vooral gericht op de mensen die in de verdrukking zitten. In de verzameling Bijbelverhalen verschijnt Hij eerst als Verlosser, als Bevrijder van zijn volk, pas daarna wordt Hij erkend als Schepper. Misschien een ongewone gedachte voor ons. Het boek Exodus, het boek van de Uittocht, de uittocht uit de slavernij van Egypte, waaruit we vandaag lezen is ouder dan het boek van de schepping, het verhaal van Adam en Eva, ook al is dat in de loop der geschiedenis ons eerste Bijbelboek geworden. De Israëlieten hebben hun God eerst en vooral als Bevrijder ervaren en vanuit die oerervaring hebben ze gezocht naar hun oorsprong en ontstonden de verhalen over het begin van de wereld en de mensen.
Onze God is op ons gericht, Hij zoekt ons gezelschap, Hij vraagt ons om namens Hem op te treden en zijn naam waar te maken. God openbaart zijn naam aan Mozes: “Ik ben die er zijn zal”. Ook wel vertaald als “Ik ben die er voor jullie zal zijn”.Of nog vrijer: Je zult het wel zien wie ik ben. Een dynamische naam, die zich gaandeweg laat raden. Wat je ook over God mag zeggen, Hij is geen egoïst, Hij is niet schuchter of teruggetrokken. Het zit in zijn aard dat Hij op de buitenwereld, op anderen is betrokken. Hij is een teamspeler, die aangewezen is op de prestaties van zijn ploeg. Ons geloofspunt van de ene God in drie personen, logischer wijs niet te begrijpen, betekent dat niet dat God - Vader, Zoon en Geest - in zichzelf reeds gemeenschap veronderstelt?
Onze God, zo machtig en sterk, zo duizelingwekkend hoog verheven levert zich uit aan ons doen en laten. Wat een vertrouwen stelt Hij in ons, wat een risico durft Hij te lopen, want wij blijven wispelturige, zwakke, zondige mensen, maar Hij vindt ons goed genoeg als arbeiders in zijn wijngaard, Je zou zeggen onze God durft een gokje te wagen, maar wat een kracht, wat een energie geeft Hij ons daardoor mee, wij kunnen groeien door het vertrouwen dat Hij ons geeft. Wij mogen groeien door de aandacht die we krijgen Zijn bevestiging maakt ons tot betere mensen, mensen naar zijn hart, bedacht om elkaars welzijn.
In Jezus is onze bevrijdende God heel menselijk in ons midden gekomen. Jezus heeft een beweging op gang gebracht van mensen die braken met de ban van hebben en houden, van aanzien en macht, de illusie van een valse zekerheid.
In die lange stoet van zijn volgelingen treffen we Sint Leonardus aan, de patroonheilige van ons gilde. Hij heeft zich ingezet voor de bevrijding van gevangenen, hij heeft voorbij trekkende reizigers voedsel en onderdak geboden.
Gildebroeders, mannen van de Donk, wij zijn sinds 1422 geworteld in de traditie van Leonardus. Hij is net als de God van het braambos, net als Jezus naar buiten getreden, Hij heeft zich het lot van mensen in nood aangetrokken en er wat aangedaan.
Jezus wist een menigte van vijfduizend mannen te voeden, vrouwen en kinderen niet meegerekend, maar Hij zei tegen de twaalf: “Geven jullie hun maar te eten”.
Amen
Voorbede
Onze Vader, Wees gegroet
Leonardusgebed uit St. Léonard de Noblat
Allen:
Heer onze God, Gij hebt aan de heilige Leonardus de gave geschonken om gevangenen te bevrijden. Verleen ons, op zijn voorspraak,
te worden bevrijd van alles wat ons leven in het gedrang brengt.
Wij zijn gevangen in de boeien van de zonde, maak ons, op voorspraak van Sint Leonardus, tot vrije mensen door de vergeving die Gij ons schenkt en geef dat wij anderen kunnen vergeven. Dat vragen wij U door Jezus Christus Uw zoon, onze Heer, die leeft en heerst door de eeuwen der eeuwen.
Amen
Zegen en zending
Sint Leonarduslied
Leonardus, u ter ere,
klinke luid ons jubellied!
Trouwe dienaar van den Heere,
neen, gij smaadt ons zangen niet. (2x)
Refrein:
O, Leonardus,
aanhoor ons lofgedicht.
Uw beeld zij ons een licht,
dat ons ten hemel richt
Lange jaren, honderdtallen,
hield de Donk Sint Leenderd hoog.
’t Volk, dat u te voet kwam vallen,
hief gelovig ‘t hart omhoog. (2x)
Refrein
Leonardus, schutspatrone,
geef dat wij u hier beneen
trouw vereren en Gods Zone
loven door al de eeuwen heen. (2x)
Refrein
Laatst bewerkt op 1 februari 2011, 15:23. Geplaatst op 31 januari 2011, 19:25.