Anno 1422
Gilde Sint Leonardus
Beek en Donk

Onze Gildepastor Franklin De Coninck

 

Noveengebed

 

Goede God, door uw Zoon Jezus heeft U veel wonderen verricht:

blinden konden weer zien en lammen lopen, melaatsen genazen en

doven konden weer horen, doden stonden op en aan armen werd de

Blijde Boodschap verkondigd. Ook de apostelen hebben in de naam

van Jezus veel wonderen gedaan.

 

Leonardus volgde hen na. Hij leefde vanuit de Blijde Boodschap.

Hij stond open voor mensen in nood. Hij hielp hen naar lichaam en ziel.

Vele gevangenen wist hij te bevrijden.

 

Wij vragen U, hemelse Vader, leer ons de kracht van de voorspraak van de

heilige Leonardus kennen en verleen ons de gunst waarom wij bidden.

( Hier kan de eigen intentie worden genoemd.)

 

Dit vragen wij U, vertrouwend op de hulp van de heilige Leonardus en

in de naam van Jezus Christus die ons leerde bidden:

 

Onze Vader...

 

Beek en Donk       maart 2007

St. Leonardus Gilde

Eucharistieviering 3 november 2013

Het Gilde Sint-Leonardus vierde met de parochiegemeenschap van Beek en Donk

op zondag 3 november 2013 om 11.00 uur

in de kerk van de H. Michaël

het feest van zijn Patroon

Voorgangers: J. Verbraeken, pastoor en F. De Coninck, diaken-gildepastor

Acolieten: gildebroeders Cees Huijbregts en Jan Huijbers

Muzikale ondersteuning: Sint-Leonardusdameskoor

 

Dirigent H. Heesakkers, organiste A. Werners

 

Inleidend woord (diaken Franklin De Conick)

“Hier wordt een huis voor God gebouwd”, zongen we zojuist, een prachtig lied, dat toch een wrang gevoel in mij oproept, omdat op 13 januari van dit jaar een van de twee prachtige kerkgebouwen die ons dorp Beek en Donk rijk is, na ruim honderd jaar aan de eredienst werd onttrokken:

de Leonarduskerk, nog maar kortgeleden prachtig gerestaureerd. Toch werd de deur op slot gedaan. Het kon niet anders, want ter wille van de toekomst van ons bisdom moet er worden gereorganiseerd, het aantal parochies sterk worden ingekrompen, kerken gesloten.

Heel wat bewoners van de Donk bleven bedroefd achter. Ook het gilde Sint Leonardus had het er moeilijk mee. Maar nu zijn de gildebroeders en gildezusters toch met vele parochianen hier in deze Michaëlkerk in Beek samengekomen om het jaarlijks feest van hun patroonheilige te vieren.

Leonardus in Beek, in de Michaëlkerk, kan dat zo maar?

Ja, dat kan. Ik denk, dat Leonardus het er niet zo moeilijk mee heeft. Hij kan ons in ons gemis inspireren en bemoedigen.

De jonge Leonardus is niet op één plaats blijven plakken. Hij was niet aan het pluche van het hof van koning Clovis gehecht, maar is op pad gegaan zijn roeping achterna. Hij is de edelman, die kluizenaar werd, de helper van boeren, reizigers en gevangenen. Hij maakte een voetreis van meer dan duizend kilometer tot in de buurt van Limoges waar hij in het bos op de plek die Noblat genoemd werd een eenvoudige hut heeft gebouwd.

Dat het mooie Leonardusbeeld dat bijna een eeuw in de Donkse kerk stond en daar vereerd werd nu een ereplaats heeft gekregen in deze Michaëlkerk zal niet tegen de zin van Leonardus zijn. Hij is weer eens een stukje op reis gegaan. Leonardus ging vijftien honderd jaar geleden op pad en in een ruige streek heeft hij de mensen niet alleen door zijn prediking tot geloven aangezet, maar vooral door zijn daden van medemenselijkheid. In woord en daad heeft hij Jezus verkondigd en Gods liefde voorgeleefd. Leonardus kan wel tegen een stootje. Ook hier bij de aartsengel Michaël, voelt hij zich thuis en bij ons allemaal.

 

Jan Huijbers, gildebroeder, ik wil je vragen de kaars bij Leonardus te ontsteken en zo zijn licht onder ons te laten schijnen. Kom maar. En terwijl je de kaars aansteekt wil ik ook nog even zeggen, dat het vandaag de verjaardag is van onze medeparochiaan pater Eustachius van Lieshout die geboren werd op 3 november 1890. Hij werd missionaris van de paters van de H.H. Harten in Brazilië waar hij een soort volksheilige werd en zeer betreurd in 1943 stierf. Op vijftien juli 2006 is hij in Belo Horizonte zalig verklaard.

Homilie (diaken-gildepastor)

In de heilige Schrift waaruit de kerk van week tot week enkele gedeelten leest, vind je, te midden van die vele woorden, soms een korte samenvatting, zoals bij voorbeeld over het leven van de eerste christenen. Kort en bondig schrijft Lucas: “Allen die het geloof hadden aangenomen, waren eensgezind en bezaten alles gemeenschappelijk; ze waren gewoon hun bezittingen en goederen te verkopen en die onder allen te verdelen naar ieders behoefte. Dagelijks bezochten ze trouw en eensgezind de tempel, braken het brood in een of ander huis, genoten samen hun voedsel in blijdschap en eenvoud van het hart…”( Hand. 2, 44-46).

De evangelielezing van deze morgen bevat ook zo’n samenvatting,

maar dan van het optreden van Jezus.

Mattheüs schrijft: “….Jezus ging rond door alle steden en dorpen, waar Hij onderricht gaf in hun synagogen, de Blijde Boodschap verkondigde van het koninkrijk en alle ziekten en kwalen genas.”(Mt. 9, 35)

Jezus is op pad gegaan, hij heeft zijn land doorkruist en in de steden en dorpen waar Hij aankwam de Blijde Boodschap van de komst van Gods koninkrijk verkondigd, maar dat niet alleen: in die steden en dorpen heeft Hij mensen in hun nood geholpen, vooral hen die onder ziekten en kwalen gebukt gingen. Jezus optreden werd niet alleen door zijn woorden over God getekend, maar ook door zijn daden van mensenliefde. Woord en daad zijn bij Jezus niet los verkrijgbaar. Die zijn onverbrekelijk. Dat is een kernachtige samenvatting van zijn optreden.

Zo liet een van Jezus’ eerste leerlingen, Jacobus, het ons in de tweede lezing ook horen:

geloof zonder daden is een dood geloof.

De woorden van de profeet Jesaja die we in de eerste lezing beluisterden: “Ik ben door God gezalfd, om aan de armen de blijde boodschap te brengen, ik ben gezonden om te genezen wier hart gebroken is, gevangenen hun vrijlating te melden…”, heeft Jezus in de synagoge van zijn vaderstad Nazareth op zichzelf van toepassing verklaard. Zo zag Hij zijn roeping. “Deze woorden van de profeet gaan vandáág, ja nú, in vervulling”, zei Hij, toen aller ogen gespannen op Hem gericht waren, de mensen nieuwsgierig waren naar wat Hij nu wel zou gaan zeggen. Deze dienaar van God onder de mensen, beschreven door de profeet Jesaja, was Hij. Dat was heel zijn toespraak. Korter had Jezus het niet kunnen zeggen. (Luc. 4, 16-30)

Leonardus heeft deze levenswijze van Jezus nagevolgd. Zo heel veel weten we niet meer van hem. Hij leefde in een wereld die op zijn kop stond. Het Romeinse rijk was ingestort, nieuwe rijken, zoals dat van de Franken met de legendarische koning Clovis aan het hoofd, ontstonden met horten en stoten in een verscheurd, verward en verarmd Europa. En wat mensen zich, na al die jaren, nog van Leonardus kunnen herinneren, is dat hij gevangenen opzocht en troostte en heel wat van hen wist te bevrijden. Leonardus is de patroon van de gevangenen. Kijk nog maar eens goed naar zijn beeld in ons midden. En kijk naar zijn rechterhand. Die houdt een ketting vast, een ketting die losgemaakt is van de polsen van een gevangene. Dat beeld van Leonardus is ons, over alle eeuwen heen, bijgebleven.

Ook in onze tijd zitten nog vele mensen gevangen, in strafkampen, gevangenissen, huizen van bewaring of thuis met een enkelband. Maar er zijn ook mensen die opgesloten zitten in de economische crisis, die wel vooruit willen, maar niet kunnen. Er zijn er ook die niet los kunnen komen van hun verslaving, die niet buiten drugs of alcohol kunnen, of van hun computer, hun smart Phone, hun tablet kunnen afblijven.

Er zijn er ook die opgesloten zitten in maatschappelijke vooroordelen, omdat ze een andere huidskleur hebben, een andere geaardheid. We kunnen ook heel dicht bij ons zelf blijven en overdenken waarin we zelf zijn vastgelopen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Leonardus kan voor velen onder ons een aansprekende dienaar van God zijn, de patroon van mensen die gevangen zijn, vast zitten in hun problemen. Leonardus is een heilige van heel lang geleden, maar uit de tijd is hij zeker niet, hij is nog altijd actueel. In zijn leven komen we op het spoor dat onze God een bevrijdende God is, dat Jezus niet anders heeft gedaan dan zwoegen om mensen weer op de been te helpen, ze met God en met elkaar te verzoenen, ze te bevrijden van hun tekortkomingen, van al wat hen bedrukte, zodat ze weer uitzicht kregen, zichzelf konden zijn en wegbereiders worden van Gods koninkrijk dat op handen is.

Leonardus heeft het visioen van Jezus op zijn eigen manier, in zijn eigen tijd, handen en voeten gegeven. En wij, voelen wij ons door Leonardus aangesproken om in onze eigen situatie daadwerkelijk iets voor mensen te doen, zodat ze weer een beetje vooruit kunnen? We vinden het misschien wel moeilijk, maar ook wij hebben net als Leonardus een kloppend hart en twee handen. Laten we luisteren naar ons hart en onze handen laten spreken. We hoeven er niet mee te koop te lopen, maar toch, alle kleine beetjes helpen en vele kleintjes maken een grote. Een vriendelijk woord, een glimlach kan voor een ander al zoveel betekenen.

Laten we tijdens deze plechtige eucharistieviering met zoveel mooie zang, toch nog eens nadenken wat Leonardus ons misschien ook nu nog in 2013 te zeggen heeft of wandel in de komende tijd nog eens langs de Goorloop op de Donk en als je daar die kleine Leonarduskapel ziet staan, ga er dan binnen. Ga op een bankje zitten, laat de stilte op je inwerken en steek een kaarsje op en besef dat ongeveer op deze plek al minstens sinds 1422 mensen bij Leonardus zijn komen bidden.

Amen

Laatst bewerkt op 4 november 2013, 20:22. Geplaatst op 4 november 2013, 19:17.
Volgende »« Vorige